Ελεύθεροι πολιορκημένοι

Κλείνουν φέτος 44 χρόνια από τότε που ένα μεγάλο μέρος της πατρίδας μας βρέθηκε υπό την κατοχή του Τούρκου εισβολέα.  Κλείνουν 44 χρόνια από τότε που ένα μεγάλο μέρος του λαού μας εκδιώχθηκε βίαια από τις πατρογονικές του εστίες και προσφυγοποιήθηκε στο ελεύθερο μέρος του νησιού. Κλείνουν 44 χρόνια από τότε που το κτικιό της διχόνοιας που έφερε η πνευματική σήψη των προγόνων μας έδωσε την αφορμή στον επίδοξο κατακτητή να εφαρμόσει τα δαιμονικά του σχέδια.

Χρόνο με το χρόνο, τα τετελεσμένα της εισβολής εδραιώνονται και φτάσαμε σήμερα να παρατηρούμε τον έντονο εποικισμό, την περιθοριοποίηση των Τουρκοκυπρίων, την προσάρτηση στην Τουρκία και την αλλοίωση της πολιτιστικής μας ταυτότητας.

Όλα αυτά τα χρόνια, η αρνητική επίδραση του χρόνου δεν περιορίστηκε στα κατεχόμενα εδάφη.  Επεκτάθηκε στις ελεύθερες περιοχές όπου Έλληνες Κύπριοι, πρόσφυγες και μη, συμβιώνουμε αρμονικά τις τελευταίες 4 δεκαετίες.  Η αρνητική επίδραση του χρόνου σε όλους εμάς είναι πολυδιάστατη.  Πρώτον, είναι η αλλοίωση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας με τον παραμερισμό της πίστης και της παράδοσης μας, τον εξευτελισμό του ανθρώπινου προσώπου με την υιοθέτηση και προβολή παρα φύση πρακτικών, την υιοθέτηση ξενόφερτων ηθών και εθίμων, την διάβρωση της γλώσσας μας και την παραχάραξη της ιστορίας μας.  Δεύτερον, είναι η εξαγορά των συνειδήσεών μας από υλικά αγαθά και η υποταγή μας στο χρήμα με την έκπτωση των αρχών και αξιών μας ένατι πινακίου φακής.  Τρίτον, είναι η αποδόμηση του κράτους προνοίας με την υπόσκαψη των ζωτικότατων τομεων της παιδείας και της υγείας.  Τέταρτον, είναι η εξασθένιση του αγωνιστικού φρονήματος και του πόθου για απελευθέρωση με την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ως προς τη φύση του προβλήματος και την δυνατότητα λύσης μέσα από συνομιλίες με τους τουρκοκύπριους και την εξασθένιση του στρατεύματος. Πέμπτον, είναι η οικονομική υποταγή μας στην παγκόσμια διακυβέρνηση με την βίαιη και δαιμονική υφαρπαγή του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού πλούτου μας με πρωτοφανείς μεθόδους και πρακτικές.

Βασικός υπεύθυνος για όλα αυτά είναι η πολιτική ηγεσία η οποία βέβαια εκλέγεται «δημοκρατικά» από τους πολίτες.

Η κατάσταση στις ελεύθερες περιοχές δεν είναι καλή.  Ο λαός πολιορκείται και βάλλεται από την παγκόσμια διακυβέρνηση η οποία χρησιμοποιεί σαν δούρειον ίππον το υποταγμένο σε αυτήν διεφθαρμένο κομματικό κατεστημένο το οποίο δημαγωγώντας και ψευδόμενο καλλιεργεί στο λαό την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερος, παρόλο που στην ουσία είναι σκλάβος στην νέα τάξη πραγμάτων.   Ο λαός έχει την ψευδαίσθηση ότι ζεί σε δημοκρατικό πολίτευμα ενώ στην ουσία ζει σε ένα ολιγαρχικό καθεστώς.

Όπως ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός θέλησε να προβάλει μέσα από το έργο του «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», ο δρόμος προς την πραγματική ελευθερία περνά μέσα από την πνευματική νίκη ενάντια στους πειρασμούς και στην αμαρτία και όχι την εξωτερική φαινομενική ελευθερία της καθημερινότητας.  Περνά μέσα από την επανεύρεση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας.  Περνά μέσα από τη επανασύνδεσή μας με το Θεό.  Αν δεν καταφέρουμε να προβάλουμε αντιστάσεις στο τσουνάμι της παγκοσμιοποίησης που μας έχει κτυπήσει και δεν καταφέρουμε να ανατρέψουμε τη διεφθαρμένη ολιγαρχική κομματοκρατία, όχι μόνο δεν πρόκειται να ελευθερωθούμε αλλά θα υποδουλώσουμε και την υπόλοιπη πατρίδα μας στον Τούρκο κατακτητή.

Ισχύς δια της γνώσεως

Στην πολυχιλιετή παρουσία του στην Κύπρο, ο Ελληνισμός υπέστη πολλά δεινά από δεκάδες κατακτητές.  Η κομβική γεωγραφική θέση της πατρίδας μας έλκυε τους εκάστοτε ιμπεριαλιστές οι οποίοι λόγω του ανίσχυρου της την καταλάμβαναν με μεγάλη ευκολία ώστε να ελέγχουν αυτό το ζωτικό σημείο του πλανήτη. Το μικρό μέγεθος του νησιού μας, η απουσία ισχυρών συμμάχων και η αναποτελεσματική στήριξή του από την μητέρα πατρίδα, περιόριζαν το δικαίωμα και τον πόθο αυτοδιάθεσης των Κυπρίων.

Η διαχρονική αυτή κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι το 1974 όταν η γειτονική Τουρκία εισέβαλε στο νησί με τις ευλογίες της τέως αποικιοκράτηρας Βρεττανίας για εξυπηρέτηση των κοινών τους στρατηγικών συμφερόντων.  Η συγκρητική υπεροχή της Τουρκίας έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας στα μάτια των υπερδυνάμεων και της διεθνούς κοινότητας γενικότερα, εμπόδισε την Κυπριακή Δημοκρατία να διεκδικήσει την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έσυρε τους Έλληνες της Κύπρου σε καταστροφικούς συμβιβασμούς, ατέρμονες άκαρπες συνομιλίες και απο-ενοχοποίηση του κατακτητή.

Η ανακάλυψη τεράστιων αποθεμάτων  υδρογνανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ σε συνδυασμό με το νεο-οθωμανικό, αντιδημοκρατικό, δικτατορικό, ισλαμιστικό, αντιδυτικό, ηγεμονικό πρόσωπο της Τουρκίας των τελευταίων ετών έχουν αλλάξει άρδειν προς όφελος μας τα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή μας.

Η μετατροπή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου σε ένα από τα πλουσιότερα ενεργειακά κέντρα του πλανήτη και η σημασία καλλιέργειας κλίματος σταθερότητας στην περιοχή για απρόσκοπτη εκμετάλλευση των τεράστιων ενεργειακών πόρων, έχει θέσει την Τουρκία αντιμέτωπη με τα συμφέροντα των χωρών της περιοχής (π.χ. Ισραήλ, Αίγυπτος) αλλά και της Ευρωπαικής Ένωσης.  Παρόλο που ούτε οι ΗΠΑ, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η Ευρωπαική Ένωση δεν θα αφήσουν εύκολα την Τουρκία να απομακρυνθεί από την σφαίρα επιρροής τους και να βρεθεί στην αγκαλιά της Ρωσίας,  εν τούτοις έχουν πάψει να την μεταχειρίζονται ως το καλομαθημένο παιδί και τον πιστό σύμμαχο.

Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας, δίνεται η ευκαιρία να ανατρέψουμε τα εις βάρος μας δεδομένα και να διεκδικήσουμε αυτά που ισχύουν σε όλα τα προηγμένα δημοκρατικά κράτη του κόσμου.  Την ελευθερία, την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, την κατάργηση των εγγυήσεων, την απεξάρτηση από κράτη κηδεμόνες, την αυτοδιάθεση, την κατάργηση του ρατσιστικού διαχωρισμού του λαού σε κοινότητες και την εφαρμογή των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η εκμετάλλευση αυτής της μεγάλης ευκαιρίας χρειάζεται καθαρό μυαλό και γνώση. Χρειάζεται αλλαγή τρόπου σκέψης.  Χρειάζεται ενότητα και αποφασιστικότητα.  Χρειάζεται απαγκίστρωση από ιδεολογικές αγκυλώσεις και ιδιοτελή συμφέροντα. Χρειάζεται θάρρος για αναγνώριση της πικρής αλήθειας ότι η λύση του κυπριακού δεν μπορεί να προέλθει από συνομιλίες του τύπου που διεξάγονταν τα τελευταία 40 χρόνια.

Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι το κυπριακό θα λυθεί όταν η Τουρκία αντιληφθεί ότι το κόστος συντήρησης της κατοχής της Κύπρου και υλοποίησης της διαχρονικής στρατηγικής της είναι μεγαλύτερο από το όφελος που αποκομίζει.  Θα λυθεί όταν οι μεγάλες δυνάμεις αντιληφθούν ότι είναι προς το συμφέρον τους ο τερματισμός της κηδεμονίας της Κύπρου από την Τουρκία.

Τα ευήκοα ώτα στις ΗΠΑ, στην Ευρωπαική Ένωση και στη διεθνή κοινότητα τα οποία είναι προδιαθετειμένα ενάντια στη συμπεριφορά της Τουρκίας αυξάνονται.  Η σύμπλευση συμφερόντων των  Ευρωπαικών, περιφεριακών και δυτικών δυνάμεων με αυτά της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι πρωτοφανής και άγνωστο πόσο θα διαρκέσει.  Γι’ αυτό επιβάλλεται η άμεση εκμετάλλευσή της.

Η οριστική απεμπλοκή της Τουρκίας από την Κύπρο

Ένα από τα λίγα ομόφωνα συμπεράσματα των Κυπριακών πολιτικών δυνάμεων και της συντρηπτικής πλειοψηφίας των πολιτών μετά την τεσσαρακονταετή παλινωδία των συνομιλιών και το φιάσκο του Κρανς Μοντάνα είναι ότι για να υπάρξει μόνιμη λύση στο κυπριακό πρόβλημα πρέπει οπωσδήποτε η Τουρκία να απεμπλακεί οριστικά από το νησί.

Η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε ένα μεγάλο βήμα προς την ορθή κατεύθυνση.  Παρόλο που οι παγιωμένες θέσεις των κομμάτων δεν επιτρέπουν την ελεύθερη αναγνώριση της ωμής πραγματικότητας, το ομόφωνο αυτό συμπέρασμα έχει μεταλλάξει το ερώτημα που ετίθετο για χρόνια αν θα πρέπει να υπάρξει οριστική απεμπλοκή της Τουρκίας στο πώς πλέον αυτή θα επιτευχθεί.

Η σχολή σκέψης όλων σχεδόν των κομμάτων είναι ότι αυτό θα επιτευχθεί με την πλήρη αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και την κατάργηση των εγγυήσεων.  Η δική μας θέση ήταν εξ’ αρχής και παραμένει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αρκετό αφού, όπως και στο παρελθόν, η Τουρκία θα χειραγωγεί και θα εκμεταλλεύεται την Τουρκοκυπριακή κοινότητα, με τη χρήση των γνωστών μεθόδων προβοκάτσιας και ψυχολογικού πολέμου, εξασκώντας φυγόκεντρες και διασπαστικές πιέσεις στο κυρίαρχο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το 1956 η Τουρκία ανάγαγε την Κύπρο σε ζωτικό γεωστρατηγικό της χώρο και έκτοτε μηχανεύεται τον πλήρη έλεγχό του.  Η ανακάλυψη τεράστιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων έχει μεγαλώσει την σημασία της Κύπρου για την Τουρκία.

Η επιβαλλόμενη οριστική απεμπλοκή της Τουρκίας από την Κύπρο προυποθέτει την κατάργηση της αναχρονιστικής, ρατσιστικής, διαιρετικής πρόνοιας των συνθηκών Ζυρίχης- Λονδίνου περί δύο κοινοτήτων και την συνταγματική ισοτιμία των Κυπρίων πολιτών ανεξαρτήτως εθνοτικής ή θρησκευτικής προέλευσης.  Κάτι που ήδη προνοείται συνταγματικά για τους Ελληνοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους αλλά όχι για τους Τουρκοκύπριους.

Η διεκδίκηση αυτής της ζωτικής συνταγματικής αλλαγής προυποθέτει την άρτια προετοιμασία ενός ξεκάθαρου αφηγήματος το οποίο να βασίζεται αφενός στο θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα του «ένας άνθρωπος μία ψήφος» και αφετέρου στα συμφέροντα των σημαντικών δρώντων κρατών της περιοχής μας για απεγκλωβισμό της Κύπρου από την Τουρκία.

Όπως είναι ευρέως αντιληπτό, και ιστορικά πολλάκοις τεκμηρειωμένο, η διεκδίκηση τέτοιων αλλαγών και η δίκαιη επίλυση διεθνών προβλημάτων όπως το Κυπριακό, δεν γίνεται μέσω του ΟΗΕ αλλά διά της διπλωματικής, νομικής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος. Κάτι βέβαια που από μόνη της η μικρή μας πατρίδα δεν διαθέτει επαρκώς, μπορεί όμως να αναπτύξει μέσω συμμαχιών με ισχυρές περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις των οποίων τα συμφέροντα συγκυριακά συμπλέουν με τα δικά μας και αντιτίθενται σε αυτά της Τουρκίας.  Χώρες όπως πρωτίστως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ελλάδα και δευτερευόντως η Γαλλία και η Ιταλία.   Όσον αφορά την Ευρωπαική Ένωση, αποκομίζει μεν σημαντικά οφέλη από τη σχέση της με την Τουρκία, όμως η δυνατότητα ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία και η ισχύς των 2 μελών της Ελλάδας και Κύπρου έχει μεγαλύτερη βαρύτητα.  Η προαπαιτούμενη συνεργασία της Κύπρου με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ιταλία για εκμετάλευση των ενεργειακών τους πόρων δεν μπορεί να αφεθεί έρμαιο της αλλοπρόσαλλης στάσης της Τουρκίας μέσω της επιρροής της στο κυπριακό κράτος.  Όσον αφορά τις ΗΠΑ, η στάση τους έναντι των Κούρδων αποδεικνύει ότι έχουν παύσει να υπερασπίζονται τη διατήρηση της ηγεμονικής θέσης της Τουρκίας στην περιοχή και θα ήταν προτιμούσαν αν το ρόλο αυτό αναλάμβανε το Ισραήλ.  Τα συμφεροντα όλων των πιό πάνω κρατών θα εξυπηρετούνταν καλύτερα από ένα κυρίαρχο, δημοκρατικό και σταθερό κυπριακό κράτος.

Βάσει των πιό πάνω, επιβάλλεται η εκμετάλλευση του παραθύρου ευκαιρίας που έχει ανοιχθεί ώστε να μπορέσει ο Κυπριακός λαός ( Έλληνες, Τούρκοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι) να ζήσει ειρηνικά και αρμονικά σε συνθήκες ασφάλειας, οικονομικής και κοινωνικής ευημερείας.

 

Το ξεγύμνωμα του δι-κοινοτισμού

Η πρόσφατη ταύτιση της Τουρκοκυπριακής ηγεσίας με τις παράνομες ενέργειες και τις παρανοικές απαιτήσεις της Τουρκίας αναφορικά με την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν καταδείξει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η εγκάθετη ηγεσία των κατεχομένων δεν ενδιαφέρεται ποσώς για την προάσπιση των συμφερόντων των Τουρκοκυπρίων αλλά μόνο για την προώθηση των στρατηγικών συμφερόντων της Τουρκίας.

Η πιό πάνω διαπίστωση ήταν εμφανής από την εποχή της αποικιοκρατίας στις αρχές της δεκαετίας του 1950 όταν οι Βρεττανοί επανέφεραν την Τουρκία στο παιγνίδι της διεκδίκησης της Κύπρου για να εξασφαλίσουν την δική τους παρουσία ως ρυθμιστικός παράγοντας, αλλά ο αδύναμος και προδωμένος Ελληνοκυπριακός πληθυσμός δεν είχε το θάρρος να αντισταθεί στις μεθοδεύσεις των Βρεττανών που έθεσαν τον δι-κοινοτισμό στην καρδιά του συντάγματος του νέου κράτους ώς ορολογιακή βόμβα.

Τα παρεπόμενα του δι-κοινοτισμού είναι γνωστά.  Οι προβοκάτσιες από την ΤΜΤ, η τουρκανταρσία το 1963, τα γεγονότα του 1967, η εισβολή το 1974, η ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 και τα πρόσφατα γεγονότα στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Ο κάθε ελεύθερα και λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι όσο συντηρείται ο δι-κοινοτισμός, ο κυπριακός λαός δεν θα μπορέσει να ειρηνεύσει, αφού η Τουρκία θα ποδηγετεί την εκάστοτε Τουρκοκυπριακή κοινότητα εξασκώντας σε αυτήν φυγόκεντρες δυνάμεις από το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ως εκ τούτου, η μακροχρόνια σταθερότητα και ευημερία της πατρίδας μας προυποθέτει την υπέρβαση του θεσμού των κοινοτήτων και την αντιμετώπιση των νόμιμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ένα λαό.  Όπως σε όλα τα σύγχρονα, προηγμένα, ευημερούντα δημοκρατικά κράτη του κόσμου, τα δικαιώματα των νομίμων πολιτών δεν διαφέρουν αναλόγως εθνοτικής ή θρησκευτικής ή άλλης προέλευσης, όπως στην Κυπριακή Δημοκρατία τα δικαιώματα των Ελλήνων, των Αρμενίων των Μαρωνιτών και των Λατίνων δεν διαφέρουν, έτσι και αυτά των νομίμων Τούρκων πολιτών δεν πρέπει να διαφέρουν.

Οι τρέχουσες συγκυρίες προσφέρονται για καταγγελία αυτού του ρατσιστικού, οθωμανικής προέλευσης και βρεττανικής πατρότητας καρκινώματος στα διεθνή σώματα. Η Ευρωπαική Ένωση προσφέρει το πλέον αποτελεσματικό βήμα αφού τα σημερινά συμφέροντα των Ευρωπαίων εταίρων μας συμπλέουν με τα δικά μας λόγω της σημασίας που έχουν τα ενεργειακά αποθέματα μας στην απεξάρτησή της από την Ρωσία.  Οι  ΗΠΑ βλέπουν με θετικό μάτι τον περιορισμό της επιρροής της Τουρκίας στην ΝΑ  Μεσόγειο λόγω της αντιπαλότητας της με το Ισραήλ για διεκδίκηση ηγεμενικού ρόλου στην περιοχή και λόγω των προβλημάτων που δημιουργεί στο ΝΑΤΟ και στους συμμάχους τους το φλέρτ της Τουρκίας με την Ρωσία.

Όπως έχει διαφανεί ξεκάθαρα στο παρελθόν, τόσο στο Κυπριακό όσο και σε άλλα διεθνή προβλήματα, ο ρόλος του ΟΗΕ έγει γίνει πλέον καθαρά συμβολικός και επουσιώδης.  Η πρόσφατη ποντιοπιλατική του στάση στο θέμα της παρεμπόδισης του γεωτρύπανου της ΕΝΙ αποτελεί επαναβεβαίωση αυτού της τραγικής διαπίστωσης.  Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από αυτόν.

Επειδή κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο θα διαρκέσει η τρέχουσα ευνοική συγκηρία των γεωπολιτικών δεδομένων, επιβάλλεται η νέα κυβέρνηση του Πρόεδρου Αναστασιάδη να εκμεταλλευτεί το μεγάλο λάθος που έχει διαπράξει η Τουρκία με την παρεμπόδιση του γεωτρύπανου της ΕΝΙ και να εξαπολύσει διεθνή διπλωματική εκστρατεία επανατοποθέτησης του Κυπριακού στην ορθή του βάση ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, τη διεκδίκηση του οριστικού απεγκλωβισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία και την εφαρμογή του θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος «ένας άνθρωπος μία ψήφος» με την κατάργηση του ρατσιστικού δι-κοινοτισμού.

Δημοψήφισμα για τη μορφή λύσης

Οι προεδρικές εκλογές είναι παρελθόν και τα αποτελέσματά τους τυγχάνουν ποικίλων ερμηνειών.

Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες ερμηνείες είναι αυτή που επιχειρεί να συνδέσει το αποτέλεσμα με την μορφή λύσης του κυπριακού προβλήματος που ο λαός προκρίνει.

Με τους υποψηφίους των ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, Αναστασιάδη και Μαλά αντίστοιχα, ένθερμους υποστηρικτές του πλαισίου Γκουτιέρες και των προτάσεων Αναστασιάδη που προηγήθηκαν, να εξασφαλίζουν στον πρώτο γύρο 46% του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων (66% αυτών που ψήφισαν), κάποιοι διατείνονται ότι αυτό καταδεικνύει ότι η πλειοψηφία των Κυπρίων πολιτών συμφωνεί με αυτές.

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική και εξάγεται τόσο από τις δημοσκοπήσεις όσο και τις δημόσιες συζητήσεις.  Ενώ οι πολίτες συμφωνούν για την ανάγκη κατάργησης των επεμβατικών δικαιωμάτων και αποχώρησης όλων των τουρκικών στρατευμάτων, η συντριπτική πλειοψηφία, συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των ψηφοφόρων Αναστασιάδη και Μαλά, δεν αποδέχεται τα περισσότερα από τα βασικά ποιοτικά χαρακτηριστικά της εσωτερικής πτυχής της προτεινόμενης λύσης.

Συγκεκριμένα, οι πολίτες δεν αποδέχονται ούτε τα ευρύτατα δικαιώματα αρνησικυρίας της μειοψηφίας, ούτε την εκ περιτροπής προεδρία με το πρόσχημα της διασταυρούμενης ψήφου, ούτε τον ακρωτηριασμό του δικαιώματος ιδιοκτησίας στις περιουσίες των εκτοπισμένων, ούτε την παραμονή όλων των εποίκων με το πρόσχημα της προσωρινής εγκατάστασης, ούτε την ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων πολιτών.

Μάλιστα, μεγάλο ποσοστό πολιτών αντιτάσσεται στην απεμπόληση του θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος «ένας άνθρωπος μία ψήφος» και στο ρατσιστικό διαχωρισμό του κυπριακού λαού στη βάση της εθνοτικής προέλευσης  ή της θρησκείας.

Τα τελευταία 40 χρόνια αναλώθηκαν σε άκαρπες διαπραγματεύσεις για εξεύρεση λύσης Δι-κοινοτικής Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας.  Η πολιτική ηγεσία, ποδηγετούμενη από τους Άγγλους,  παραπλανούσε το λαό, αποκρύπτοντάς τις πραγματικές παραμέτρους της λύσης που διαπραγματευόταν.  Με την πάροδο του χρόνου οι πολίτες άρχισαν να αντιλαμβάνονται τι ακριβώς ήταν αυτό που ετοιμαζόταν και τον Απρίλιο 2004 με το δημοψήφισμα το απέρριψαν με το ισχυρό ποσοστό 76%.

Παρόλη την ισχυρή εντολή του δημοψηφίσματος, η πολιτική ηγεσία συνέχισε να οδεύει στη γραμμή της ΔΔΟ που χάραξε η Αγγλοτουρκική συμπαιγνία, εκμεταλλευόμενη την απαξίωση, τη σύγχυση και η ιδιοτέλεια που προξένησε στο λαό το βαθιά διεφθαρμένο κομματικό ολιγαρχικό κατεστημένο.

Οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές ήταν μία από τα ίδια.  Η ουσία του κυπριακού προβλήματος δεν συζητήθηκε καθόλου στην προεκλογική περίοδο.  Το ίδιο και τα άλλα καυτά θέματα της διαφθοράς, της διαπλοκής, της κομματοκρατίας, της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, της έλλειψης θεσμικού πλαισίου χρηστής διαχείρισης των υδρογονανθράκων.  Οι πολιτικοί περιορίστηκαν σε αερολογίες αφού δεν μπορούσαν να προσφέρουν καμία προοπτική πραγματικής αλλαγής ούτε στο κυπριακό ούτε στα άλλα ζωτικά θέματα.  Το πολιτικό σύστημα παραμένει δέσμιο του διεφθαρμένου κομματικού κατεστημένου.

Η μεγάλη αλλαγή των γεωπολιτικών δεδομένων που επέφερε η εξεύρεση μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κύπρο και στις γειτονικές χώρες και η δραστηριοποίηση των δυτικών πετρελαιακών κολοσσών στην Κυπριακή ΑΟΖ σε συνδυασμό με τη ρήξη στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το δυτικό κόσμο, έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας για ανατροπή της καταστροφικής πορείας στο Κυπριακό των τελευταίων χρόνων, που οδήγησαν στην ισλαμοποίηση των κατεχομένων και στην προσάρτησή τους στην Τουρκία καθώς και στην αποενοχοποίηση της τελευταίας.

Πριν μπεί στα βαθιά της νέας του θητείας, ο Πρόεδρος επιβάλλεται να ζητήσει μέσω δημοψηφίσμτος ξεκάθαρη εντολή για τη μορφή λύσης που θα επιδιώξει, ώστε να μην χαθουν άλλα 5 χρόνια και μαζί τους η σπάνια ευκαιρία που έχουν δημιουργήσει οι γεωπολιτικές συγκυρίες.

Οι πυλώνες της στρατηγικής για απεγκλωβισμό από τη ΔΔΟ

 

Βρισκόμαστε ήδη στη μετά ΔΔΟ εποχή.   Η προσάρτηση των κατεχομένων και η διχοτόμηση είναι γεγονός. Αυτό που απομένει είναι η διεθνής αναγνώριση.  Το στρατηγικό σχέδιο για υλοποίηση του οράματος της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου βρίσκεται στο τελικό στάδιο. Τα 40 χρόνια ανούσιων και άκαρπων συνομιλιών πρόσφεραν στην Τουρκία το ποθητό γι΄αυτή αποτέλεσμα.  Η διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία κοροιδεύει το λαό περί συνέχισης των συνομιλιών στη βάση της ΔΔΟ καθότι δεν έχει ούτε την βούληση, ούτε την ικανότητα, ούτε το σχέδιο για να αντιδράσει αποτελεσματικά και να απεγκλωβίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και τους Έλληνες της Κύπρου από το Βρεττανοτουρκικό κεφαλωκλείδωμα. Το βάρος πέφτει στους πολίτες οι οποίοι αποτελούν το τελευταίο ανάχωμα αντίστασης.

Ο απεγκλωβισμός από τη ΔΔΟ δεν θα είναι εύκολος αφού και οι 7 Πρόεδροι της Δημοκρατίας την είχαν αποδεχτεί και για 4 ολόκληρες δεκαετίες αποτελούσε τη συμφωνημένη βάση για λύση του κυπριακού προβλήματος.  Το εγχείρημα επιβάλλεται να τύχει προσεκτικού στρατηγικού σχεδιασμού ώστε η επίτευξή του να γίνει με τον αποτελεσματικώτερο τρόπο.

Ο πρώτος πυλώνας αυτής της στρατηγικής είναι η εσωτερική νομιμοποίηση.   Ο λαός πρέπει να τοποθετεί άμεσα επ’ αυτού του μέγιστου θέματος μέσω δημοψηφίσματος, δίνοντας ξεκάθαρη εντολή στον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την λοιπή πολιτική ηγεσία.

Ο δεύτερος πυλώνας είναι η διαμόρφωση ολοκληρωμένης εναλλακτικής πρότασης λύσης, εδρασμένης στην διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην πλήρη διασφάλιση των δημοκρατικών αξιών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των βασικών ελευθεριών και του Ευρωπαικού κεκτημένου.  Η οθωμανικής προέλευσης διχοτομική αναφορά σε κοινότητες πρέπει εξαλειφθεί και τα ειδικά δικαιώματα τους πρέπει να αντικατασταθούν από την βασική δημοκρατική αρχή του «ένας άνθρωπος μία ψήφος».

Ο τρίτος πυλώνας είναι η ανάληψη διεθνούς εκστρατείας ενημέρωσης περί της νέας πρότασης και των λόγων που οδήγησαν στην απόρριψη της ΔΔΟ.  Πρέπει να ζητηθεί η ψήφιση αποφάσεων τόσο από τον ΟΗΕ όσο και από την ΕΕ που να ανατρέπουν τις προηγούμενες και να γίνουν προσφυγές στα διεθνή δικαστήρια για καταγγελία της Τουρκίας για τα εγκλήματα πολέμου που έχει διαπράξει και συνεχίζει να διαπράττει.

Ο τέταρτος πύλώνας είναι βελτίωση της ποιότητας του πολιτεύματος και η προαγωγή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε προηγμένη δημοκρτικά πολιτεία. Πρέπει να εκπονηθεί στρατηγικό σχέδιο για πάταξη της διαφθοράς και της κομματοκρατίας και προαγωγή της διαφάνειας, της διακιοσύνης και της αξιοκρατίας.

Πέμπτος πυλώνας είναι η ενίσχυση της άμυνας και ασφάλειας, με τη δημιουργία Συμβουλίου Κρατικής Ασφάλειας, την επαναφορά του δόγματος ενιαίου αμυντικού χώρου με την Ελλάδα και την διεύρυνσή του με άλλες γείτονες χώρες, την ανάπτυξη περιφερειακού συστήματος ενεργειακής ασφάλειας με τη συμμετοχή μελών του Συμβουλείου Ασφαλείας που δραστηριοποιούνται οικονομικά και στρατιωτικά στην περιοχή και την ανάδειξη της Κύπρου ως περιφερειακού κέντρου σταθερότητας, ανάπτυξης και ασφάλειας.

Έκτος πυλώνας είναι η ενίσχυση της οικονομίας με εξυγίανση του μοντέλου ανάπτυξης και την δικαιότερη κατανομή του εθνικού εισοδήματος.

Έβδομος πυλώνας είναι η θωράκιση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και η ενίσχυση του Ελληνορθόδοξου πνεύματος, ώστε να αναγεννηθεί το υπερήφανο αγωνιστικό φρόνημα.

Δεδομένων των διευρυμένων εξουσιών που βρίσκονται συσσωρευμένες στα χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας, η υλοποίηση της πιό πάνω στρατηγικής  προυποθέτει την ενεργό εμπλοκή του.   Η προοπτική αυτή φαντάζει απομακρυσμένη αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία.  Παρόλα αυτά, οι πολίτες πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε να εξασκηθεί πίεση στην πολιτική ηγεσία.  Γιατί φωνή λαού, οργή Θεού.

Στρατηγική για απεγκλωβισμό από τη ΔΔΟ

Η Δι-κοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία είναι νεκρή.  Γεννήθηκε τετραπληγική.   Κατέστη κλινικά νεκρή το 2004 αλλά κρατείτο στον αναπνευστήρα της εντατικής του ΟΗΕ από τους γενήτορες, φίλους και θαυμαστές της στην Κύπρο και στο εξωτερικό προσμένοντας το θαύμα.   Το 2017 στο Κρανς Μοντανά απέθανε βιολογικά.

Τόσο η Τουρκία όσο και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης το γνωρίζουν και το διακυρήττουν.  Η Τουρκία ευθαρσώς και δημοσίως, ο Νίκος Αναστασιάδης ακροθιγώς και κατ’ιδίαν.   Ο Πρόεδρος και η διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία δεν τολμούν να ανακοινώσουν το μοιραίο αφού κάτι τέτοιο θα αποδείξει την ανικανότητά τους, θα δώσει τέλος στην πολιτική τους σταδιοδρομία και θα σταματήσει το συμπόσιο που στήθηκε με τη παγκόσμια διακυβέρνηση για αφαίμαξη του πλούτου του κυπριακού λαού (τραπεζών, ακινήτων, υδρογονανθράκων).

Ο κυπριακός λαός υπνώττει ύπνον βαθύ.  Ναρκωμένος από τα απανωτά σόκ που του επέφερε η παγκόσμια διακυβέρνηση  (π.χ. κούρεμα, μη εξυπηρετούμενα δάνεια, οικονομική ανισότητα, ηθική εξαθλίωση, πνευματική νέκρωση, πολιτισμική αποσύνθεση) δεν αντιδρά.  Άγεται ως πρόβατον επί σφαγή στην κάλπη για να ανταμοίψει τους θύτες του για άλλη μία φορά.  Η Τουρκία προχωρεί ακάθεκτη στην επόμενη τακτική κίνηση για υλοποίηση του οράματος και της υψηλής στρατηγικής της για τουρκοποίηση της Κύπρου, όπως αυτά εκπονήθηκαν απο το Γραφείο Ειδικού Πολέμου το 1958 στη βάση των εκθέσεων Νιχάτ Ερίμ του 1956.

Η προσάρτηση των κατεχομένων και η διχοτόμηση είναι γεγονός. Αυτό που απομένει είναι η διεθνής αναγνώριση.  Αυτή η θλιβερή διαπίστωση επιβεβαιώνει την αποτυχία της «στρατηγικής του καλού παιδιού για εξημέρωση του κακού θηρίου» που ακολουθήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια.

Εμείς βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στην Βρετανοτουρκική παγίδα ατέρμονων και άκαρπων συνομιλιών χωρίς καμία προοπτική επιτυχίας.  Η ανικανότητα, το κομματικό και προσωπικό συμφέρον και η έλλειψη αγωνιστικής διάθεσης από την πολιτική ηγεσία έχει μεταμορφώσει  στα μάτια της διεθνούς κοινότητας το κυπριακό πρόβλημα από ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και εγκλημάτων πολέμου σε μία δι-κοινοτική διαφορά.

Οι παραδοσιακοί θιασώτες της ΔΔΟ παραδέχονται την ακαταλληλότητά της αλλά δικαιολογούν την προσήλωσή τους σε αυτή προφασιζόμενοι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή.

Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχει εναλλακτική επιλογή.  Εκείνο που δεν υπάρχει είναι πίστη στο Θεό, βούληση, φιλοπατρία, αγωνιστικότητα, ικανότητα και σχεδιασμός.  Οι λίγοι που διαθέτουν αυτά τα χαρίσματα αντιστέκονται. Προσεύχονται.  Επαγρυπνούν.  Συσκέπτονται. Σχεδιάζουν.  Καρτερούν.  Βλέπουν το ένα χέρι του Θεού να χαλά τα σχέδια των ισχυρών της γης και το άλλο να ενδυναμώνει τους συντελεστές ισχύος του κράτους μας.  Βλέπουν το Πνεύμα το Άγιον να μωραίνει τον νεο-σουλτάνο Ερντογάν και να φωτίζει τους μέχρι πρότινος διεθνείς πάτρονές του να τον εγκαταλείπουν και να περιθωριοποιούν την βάρβαρη νεο-οθωμανική Τουρκία.

Εμείς ετοιμαζόμαστε για την ώρα που ο λαός θα ξυπνήσει από το λίθαργο και θα αναζητήσει την αλήθεια.  Την ώρα που θα ψάξει το Θεό, θα αναζητήσει την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά του, θα διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματά και τις βασικές ελευθερίες του, θα ξαναβρεί το αγωνιστικό του φρόνημα, θα ανασκουμπωθεί, θα ξεσηκωθεί  και θα επαναστατήσει.  Σχεδιάζουμε τη στρατηγική για απεγκλωβισμό από τη θανατηφόρα ΔΔΟ και τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα ελεύθερο, κυρίαρχο, ευρωπαικό, προηγμένο δημοκρατικά κράτος όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοί του να απολαούν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των βασικών ελευθεριών και του ευρωπαικού κεκτημένου σε συνθήκες ασφάλειας, οικονομικής και κοινωνικής ευημερείας.

Κύριε «φύλαττε» τον Ταγίπ

Από τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτός που έσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία στο Κρανς Μοντάνα ήταν ο Ταγίπ Ερντογάν.  Αν ο νεοσουλτάνος αποδεχόταν τα όσα μονομερώς πρόσφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, σήμερα θα θρινούσαμε την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν είναι κουτός.  Αντίθετα, είναι αρκετά έξυπνος για να αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει πιθανότητα λύσης ΔΔΟ.  Καταλαβαίνει ότι εκεί που έχει οδηγήσει τα πράγματα, η μόνη λύση είναι είτε η μεταστροφή της Ελληνοκυπριακής πλευράς στη διεκδίκιση ενιαίου κράτους για διασφάλιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε η αναγνώριση του ψευδοκράτους την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ήδη διεκδικεί η Τουρκία ως προυπόθεση για επανέναρξη των συνομιλιών.  Ξέροντας ότι η πρώτη επιλογή δεν θα επέτρεπε την ευόδωση της φιλοδοξίας του για λύση του κυπριακού και ταυτόχρονα θα σήμαινε το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας, προχωρεί με την δεύτερη επιλογή, επιτρέποντας στο ψευδοκράτος να αναβαθμίζεται συνεχώς.

Οι προεδρικές εκλογές είναι 2 μόλις μήνες μακριά και το φάντασμα της επανεκλογής του Νίκου Αναστασιάδη απειλεί όλους όσουν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης.  Σε τέτοια περίπτωση, η μόνη ανθρώπινη ελπίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι και πάλιν ο νεοσουλτάνος Ερντογάν (που έχουμε καταντήσει !!!).

Ο Ταγίπ Ερντογάν διέρχεται μία πολύ κρίσιμη καμπή της πολιτικής καρριέρας του.  Το μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο.  Η εξόντωσή του είναι θέμα χρόνου.  Η διάρρηξη των σχέσεών του με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι βέβαιο ότι δεν θα του βγεί σε καλό.  Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να αφήσουν την Τουρκία να πέσει στα χέρια της Ρωσίας αμαχητί.  Όταν φτάσει ο κόμπος στο κτένι θα τον ξεκάνουν.  Με τη βοήθεια του στρατού είτε διαφορετικά.

Το άστρο Ερντογάν είναι διάττων.  Η αλαζονεία και η διαφθορά που ως συνήθως απορρέει από την συγκέτρωση υπερεξουσίας στα χέρια ενός ατόμου, έχουν σημάνει το τέλος του.    Το ξέπλυμα $60-$70 δις από παράνομες συναλλαγές με το Ιράν κατά τη διάρκεια του εμπάργκο με όφελος $1,5  δις για την οικογένεια Ερντογάν διερευνάται από τις διωκτικές αρχές των ΗΠΑ.  Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ έχουν ήδη διασαλευτεί με την άρνηση τους να εκδώσουν το Φετουλάχ Γκιουλέν και την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης υπουργών της κυβέρνησης Ερντογάν.  Οι σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ δεν ήταν ποτέ τόσο κακές.  Η πρόσφατη επίκληση της Τουρκίας ως εχθρικού στόχου σε άσκηση της συμμαχίας δεν ήταν τυχαία.  Ο ενταφιασμός της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ και η πρόσφατη αποκοπή του 1/3 της οικονομικής βοήθειας της Τουρκίας από την Επιτροπή Προυπολογισμού της ΕΕ αντανακλά την απώλεια εμπιστοσύνης στην χώρα.  Η αδιαμφισβήτητη χρηματοδότηση και στήριξη του ISIS από την Τουρκία έχει προκαλέσει τον αποτροπιασμό της διεθνούς κοινότητας.

Απόρροια των πιο πάνω είναι η ραγδαίως φθίνουσα οικονομική κατάσταση στη χώρα.  Τα επενδυτικά ταμεία θεωρούν την Τουρκία την πλέον επικίνδυνη αναπτυσσόμενη οικονομία στον πλανήτη, η απόδοση των Τουρκικών ομολόγων ανέβηκε στο 12%, η Τουρκική Λίρα υποτιμήθηκε κατά 15% την τελευταία 3μηνία, ο πληθωρισμός καλπάζει στο 10%, τα επιτόκια κυμαίνονται στο 17%, και ο εξωτερικός δανεισμός διογκώθηκε επικίνδυνα.

Ενόσω ο Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται στην εξουσία, εμείς μπορούμε να ελπίζουμε ότι όχι μόνο δεν θα επιτύχει η Τουρκία να κεφαλοποιήσει τα εγκληματικά λάθη μας αλλά θα καταφέρουμε να απεγκλωβιστούμε από το κεφαλωκλείδωμα της ΔΔΟ που μόνοι μας επιφέραμε στην Κυπριακή Δημοκρατία.  Είναι άγνωστο όμως πόσο ακόμη θα βρίσκεται εκεί.  Γι’ αυτό ας φροντίσουμε να μην στηριζόμαστε σε αυτόν αλλά στη δική μας σύνεση.

Η προεκλογική ορφάνια του ενιαίου κράτους

Η προεκλογική εκστρατεία έχει πάρει φωτιά και αναπόφευκτα το Κυπριακό δεσπόζει των μεγάλων θεμάτων που κυριαρχούν στην καθημερινή ανταλλαγή μύδρων μεταξύ των επιτελείων των υποψηφίων.

Για πρώτη φορά, η καταλληλότητα της ΔΔΟ τίθεται υπό αμφισβήτηση τόσο έντονα.  Οι πολίτες την αμφισβητούν ευρέως.  Οι πολιτικοί το αντιλαμβάνονται αλλά δυστάζουν να τοποθετηθούν ξεκάθαρα.  Αναμασούν τα λόγια τους στην προσπάθειά τους να παίζουν σε δύο ταμπλώ για να ικανοποιούν όλους τους ψηφοφόρους. Το τί ακούουν οι καημένοι πολίτες δεν λέγεται. Γι’ αυτό και τελούν σε πλήρη σύγχυση.

Έχοντας αποδεχτεί την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την δημιουργία ενός νέου συνομοσπονδιακού μορφώματος από τις δύο συνιστώσες πολιτείες με δικαίωμα αρνησυκηρίας των Τουρκοκυπρίων σχεδόν σε όλα και την παραχώρηση πρώτου δικαιώματος στους καταπατητές χρήστες των Ελληνοκυπριακών περιουσιών στην συνιστώσα πολιτεία που θα ελέγχεται από τους Τουρκοκυπρίους, ο Νίκος Αναστασιάδης διαβεβαιώνει τους πολίτες ότι δεν θα αποδεχτεί λύση που δεν θα διασφαλίζει τη λειτουργικότητα και βιωσιμότητα του κράτους, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Ευρωπαικό κεκτημένο.

Τη στιγμή που οι πλείστοι υποστηρικτές του εκτός ΔΗΚΟ αποκυρήσσουν την ΔΔΟ, ο Νικόλας Παπαδόπουλος αποφεύγει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα μιλώντας περί νέας στρατηγικής η οποία να εδράζεται στις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου για ΔΔΟ με πολιτική ισότητα  μεταξύ των δύο κοινοτήτων και πληθυσμιακή και ιδιοκτησιακή πλειοψηφία και διακυβέρνηση της βόρειας «Ζώνης» από την Τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Ταυτόχρονα με την εμφατική τοποθέτησή του για άμεση συνέχιση των συνομιλιών από εκεί που έμειναν στο Κρανς Μοντάνα ώστε να διασφαλιστούν οι μέχρι σήμερα συγκλίσεις, ο Σταύρος Μαλας δηλώνει ότι «η ΔΔΟ είναι κενή περιεχομένου».

Μέσα σε αυτό το ομιχλώδες και συγκεχημένο τοπίο, το ενιαίο κράτος που ακούει στο όνομα Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει ορφανό.  Οι Νίκος Αναστασιάδης και Σταύρος Μαλάς έχουν ήδη αποδεχτεί την διάλυσή και αντικατάστασή του από ένα νέο συνομοσπονδιακό μόρφωμα που θα ακούει στο όνομα Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία.  Ο Νικόλας Παπαδόπουλος αποβλέπει μεν στην ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά αποδέχεται τον μετασχηματισμό της σε ΔΔΟ.

Ως αποτέλεσμα, οι πολίτες πορεύονται προς τις προεδρικές εκλογές χωρίς να έχουν μπροστά τους ένα βασικό υποψήφιο που να είναι έτοιμος να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ενιαίο κράτος.  Ενώ η πλειοψηφία των πολιτών τάσσεται υπέρ του ενιαίου κράτους και ενάντια στη ΔΔΟ, κανείς από τους βασικούς υποψηφίους που ανθρωπίνως έχει πιθανότητα εκλογής δεν το υποστηρίζει.  Αυτό είναι ένα από τα πολλά σχιζοφρενικά φαινόμενα που παρατηρούνται στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, το οποίο επιφέρει τεράστιο κόστος στην εθνική μας υπόθεση.

Τα κόμματα που στηρίζουν τον Νικόλα Παπαδόπουλο αλλά και αυτά που τον αντιπολιτεύονται διατείνονται ότι αν εκλεγεί θα μετεξελιχθεί σε υπέρμαχο του ενιαίου κράτους και θα αποκηρύξει την ΔΔΟ.  Αυτό θα είναι ευχής έργο, παρόλο που δεν θα είναι εντιμο πολιτικά αφού θα αντίκειται στο προεκλογικό του πρόγραμμα και την ούτω καλούμενη διακυρηγμένη νέα στρατηγική.  Βέβαια, ο σκοπός αγιάζει  τα μέσα. Εξάλλου, ποιος ασχολείται με το πολιτικό ήθος σε αυτό το τόπο;

Το όνειδος των οδοφραγμάτων

Η χλιαρή αντίδραση της κυβέρνησης Αναστασιάδη στην προκλητικότατη ενέργεια των κατοχικών αρχών να επιβάλουν δασμούς σε είδη πρώτης ανάγκης που προμηθεύουν οι αρχές της Δημοκρατίας τους Ελληνοκύπριους εγκλωβισμένους απέδειξε για άλλη μία φορά το σύνδρομο της ηττοπαθούς, αναξιοπρεπούς και ραγιαδιστικής συμπεριφοράς μας έναντι του κατακτητή.

Τη στιγμή που οι κατοχικές αρχές εμποδίζουν την προμήθεια ειδών πρώτης ανάγκης των ηλικιωμένων και βρεφών εγκλωβισμένων μας, εμείς διευκολύνουμε τους τουρίστες και Ελληνοκύπριους καζινόβιους να επισκέπτονται τα κατεχόμενα και να τρέφουν με εκατομμύρια καθημερινώς τους παράνομους έποικους και Τουρκοκύπριους σφετεριστές των περιουσιών μας.

Τη στιγμή που οι κατοχικές αρχές απαγορεύουν την πραγματοποίηση λατρευτικών ακολουθιών στους ναούς μας, εμείς επιτρέπουμε στους Ελληνοκύπριους απάτριδες να ταξιδεύουν από το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου και να  αιμοδοτούν το παράνομο ψευδοκράτος.

Τη στιγμή που η Τουρκοκυπριακή ηγεσία αλώνει τα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων ζητώντας αναγνώριση του ψευδοκράτους και υποσκάπτοντας την Κυπριακή Δημοκρατία αποκαλώντας την εκλιπούσα, εμείς την διευκολύνουμε δίνοντας Ευρωπαικά διαβατήρια στους εκπρόσωπούς της.

Τη στιγμή που οι Τουρκοκύπριοι ζητούν την προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία εμείς τους στρώνουμε χαλί να απολαμβάνουν όλα τα οφελήματα των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς οποιαδήποτε συνεισφορά στα ταμεία του κράτους.

Τη στιγμή που οι Τούρκοι κατακτητές ξεκοιλιάζουν τον Πενταδάκτυλο προξενώντας ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή, η κυβέρνηση αγοράζει τα σπλάχνα του σκλαβωμένου βουνού, επικαλούμενη τον περιβόητο Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής, και τα τοποθετεί στον τύμβο που τιμά όσους έδωσαν τη ζωή τους για να το υπερασπιστούν από τον εισβολέα.

Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων τον Απρίλιο 2003 ήταν μία στρατηγική κίνηση, όπως εξάλλου οι πλείστες κινήσεις της Τουρκικής πλευράς, η οποία ως συνήθως αιφνιδίασε την Κυπριακή Δημοκρατία και την βρήκε απροετοίμαστη να αντιδράσει ώς όφειλε.  Για 14 και πλέον χρόνια η Κυπριακή Δημοκρατία εξευτελίζεται από τον βάρβαρο κατακτητή και χρησιμοποιείται ως όργανό του για υλοποίηση του οράματος για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.  Με πρόφαση την διατήρηση του καλού κλίματος για συνέχιση των συνομιλιών, ενδίδει στις επεκτατικές ορέξεις της Τουρκίας επιτρέποντάς την ουσιαστική προσάρτηση των κατεχομένων και την αποενοχοποίηση της.

Μέσα στο πνεύμα ενός νέου οράματος για μια ελεύθερη Ευρωπαική προηγμένη δημοκρατικά Κύπρο και ενός επακόλουθου στρατηγικού σχεδίου,  το οποίο πρέπει να εδράζεται στην δυναμική αντίδραση και πρόκληση κόστους στην Τουρκία, η χρήση των οδοφραγμάτων θα πρέπει να τεθεί σε άλλη βάση. Η διέλευση από τις ελεύθερες περιοχές προς τα κατεχόμενα θα πρέπει να περιοριστεί.  Η διανυκτέρευση στα κατεχόμενα, η χρήση του παράνομου αεροδρομίου Τύμπου και η αγορά προιόντων και υπηρεσιών στα κατεχόμενα και από τα κατεχόμενα πρέπει να απαγορευτούν δια νόμου.  Η μεταφορά προιόντων από τις ελεύθερες περιοχές στα κατεχόμενα πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως ακριβώς συμβαίνει με την εξαγωγή προιόντων από τα αεροδρόμια και λιμάνια της Κυπριακής Δημοκρατίας σε χώρες εκτός Ευρωπαικής Ένωσης.

Με το ίδιο πνεύμα, θα πρέπει να τροποποιηθεί η στάση μας έναντι της Τουρκίας στον ΟΗΕ στην Ευρωπαική Ένωση, και τα άλλα διεθνή σώματα.  Τα εγκλήματα πολέμου, ιδιαίτερα ο εποικισμός και η δημογραφική αλλίωση των κατεχομένων πρέπει να αποτελούν αντικείμενο συνεχούς έκθεσης της Τουρκίας στα διεθνή σώματα και διεθνή δικαστήρια.