Επιβεβλημένη η αμυντική θωράκιση από τον ορατό και τον αόρατο εχθρό

Η πατρίδα μας βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Το βόρειο μέρος της τελεί υπό την κατοχή του ορατού εχθρού, του Τούρκου εισβολέα, ο οποίος εδώ και 47 χρόνια το ισλαμοποιεί και το εποικίζει αλλά δεν αρκείται σε αυτό.  Εποφθαλμιεί την νομιμοποίηση των εγκλημάτων του και τον έλεγχο του υπόλοιπου νησιού με διπλωματική μαεστρία και εξάσκιση πίεσης περιφερόμενος ανενόχλητα στα χωρικά του ύδατα.

Το νότιο μέρος της βάλλεται ανηλεώς από τα πυρά του αόρατου εχθρού, της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και παραπέει ανοχύρωτο αφού οι θεσμοί που θα έπρεπε να το προστατεύσουν έχουν αλωθεί και βρίσκονται σε αποσύνθεση.

Η αμυντική θωράκιση κάθε κράτους από τις επιβουλές των εχθρών του, ορατών και αοράτων, συνίσταται στην εκμετάλλευση και συνεχή ενδυνάμωση των συντελεστών ισχύος του, στην εξουδετέρωση των συντελεστών ισχύος των εχθρών του και την αντιμετώπιση των δικών του αδυναμιών. Στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι βασικοί συντελεστές ισχύος της είναι η διεθνής υπόσταση της, το διεθνές δίκαιο, η ισχυρή οικονομία της, το ψηλό μορφωτικό επίπεδο και το ελληνορθόδοξο πνεύμα του λαού της, ενώ βασική αδυναμία της είναι το μικρό της μέγεθος.

Από την ίδρυσή της , η Κυπριακή Δημοκρατία βρέθηκε αντιμέτωπη με 2 μεγάλους ορατούς εχθρούς.  Την γείτονα Τουρκία και την αποικιοκράτειρα Βρετανία.  Με την σύμπραξη των δύο, επιβλήθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία ένα θνησιγενές ρατσιστικό σύνταγμα το οποίο σύντομα, πάλιν με την σύμπραξη των δύο, κατέρρευσε.  Έκτοτε, το Βρετανοτουρκικό δίδυμο μηχανεύεται την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποστέρηση του κυπριακού λαού από τον μέγιστο συντελεστή ισχύος του. Με τη βοήθεια του Θεού, παρά τα τραγικά λάθη των διαδοχικών ηγεσιών μας, η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει ως το μόνο διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος στο νησί.

Το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας εμβολιάστηκε εξ αρχής και με άλλα προβληματικά στοιχεία τα οποία παραβίαζαν το διεθνές δίκαιο, όπως η διατήρηση εδάφους υπό την κυριαρχία της Βρετανίας για εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών αναγκών της και η παραχώρηση εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων σε τρίτες χώρες.  Η τουρκική εισβολή το 1974 προκάλεσε εγκλήματα πολέμου, κατάφορη παραβίαση βασικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προσέβαλε περαιτέρω τον δεύτερο συντελεστή ισχύος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία εσφαλμένα μείωσε την ένταση των προσβολών της Τουρκίας στα διεθνή σώματα επιτρέποντας την σταδιακή αποενοχοποίησή της για την κατάφορη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, απομειώνοντας την σημασία αυτού του σημαντικότατου συντελεστή ισχύος.

Το επιχειρηματικό δαιμόνιο, η εργατικότητα, το ψηλό μορφωτικό επίπεδο, και η ευνοική γεωγραφική θέση επέφεραν γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης της κυπριακής οικονομίας καθιστώντας την σημαντικό συντελεστή ισχύος.  Το τραύμα που προκάλεσε η τουρκική εισβολή επουλώθηκε γρήγορα και αν δεν διαφθειρόταν το τραπεζικό σύστημα και το κομματικό κατεστημένο για να προκαλέσει αρχικά την χρηματιστηριακή καταστροφή, στην συνέχεια την πτώχευση 2 εκ των 4 συστημικών τραπεζών και μετά το σκάνδαλο των χρυσών διαβατηρίων, η κυπριακή οικονομία θα βρισκόταν σε συνεχή άνθηση προσδίδοντας στην Κυπριακή Δημοκρατία ένα ισχυρότατο συντελεστή ισχύος.

Η πρωτοφανής διαφθορά που μαστίζει την χώρα μας για δεκαετίες σε συνδυασμό με την απουσία κατάλληλου οράματος και στρατηγικής , έχει σπρώξει μεγάλη μερίδα της αφρόκρεμας των νέων επιστημόνων μας να παραμείνουν στο εξωτερικό, στερώντας το κράτος μας από ένα άλλο σημαντικό συντελεστή ισχύος.

Το ελληνορθόδοξο πνεύμα, το οποίο κράτησε ζωντανή τη φλόγα της ελευθερίας για αιώνες σκλαβιάς, έχει διαβρωθεί επικίνδυνα από τη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης.  Η αποδόμηση της γλώσσας, της χριστιανικής πίστης, της παράδοσης και του πολιτισμού έχει απομειώσει σημαντικά τον σημαντικότατο αυτό συντελεστή ισχύος του κράτους μας. Η πρόσφατη επιλογή του τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2021 με τίτλο “Diablo” είναι ενδεικτικό της πνευματικής, ηθικής, πολιτιστικής, θεσμικής και πολιτικής σήψης που επικρατεί στη χώρα μας.

Η πατρίδα μας είναι εξαιρετικά εκτεθειμένη στους δύο μεγάλους εχθρούς της, τόσο τον ορατό όσο και τον αόρατο.  Αν δεν λάβει μέτρα για ενδυνάμωση και αξιοποίηση των βασικών συντελεστών ισχύος της, είναι βέβαιο ότι δεν θα έχει σοβαρές πιθανότητες επιβίωσης.  Ο κοινός παρονομαστής όλων των συντελεστών ισχύος είναι το πολιτικό προσωπικό.  Αυτό αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα μας.   Αν δεν το ανανεώσουμε ριζικά, τότε δεν μπορούμε να προσβλέπουμε σε καλύτερες μέρες.  Εύχομαι να το πράξουμε.  Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές προσφέρουν μία εξαιρετική ευκαιρία.

62 χρόνια από την πρώτη πενταμερή διάσκεψη του Λονδίνου

Στις 19 Φεβρουαρίου 1959 πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο η πρώτη πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδας, Τουρκίας και αντιπροσώπων των δύο «κοινοτήτων» της Κύπρου κατά την οποία οι παρευρισκόμενοι υπέγραψαν τη «Βασική Διάρθρωση της Δημοκρατίας της Κύπρου», τη «Συνθήκη Εγγύησης» και τη «Συνθήκη Συμμαχίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας».  Οι συνθήκες αυτές είχαν μονογραφηθεί 8 μέρες πριν στη Ζυρίχη από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδος Κωνσταντίνο Καραμανλή και της Τουρκίας Αντνάν Μεντερές καθ’ υπόδειξη των Βρετανών και στην απουσία των Κυπρίων.

Η πενταμερής του Λονδίνου ήταν στην ουσία μία «τυπική» διαδικασία αφού το αποτέλεσμά της ήταν προσχεδιασμένο από τους Βρετανούς και προσυμφωνημένο από την Τουρκία και την Ελλάδα. Το περιεχόμενο των συμφωνιών ουσιαστικά διασφάλιζε τα ακόλουθα.  Πρώτον, τερμάτιζε τον αντι-αποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ και ενταφίαζε οριστικά την εκδηλωμένη δια δημοψηφίσματος βούληση του κυπριακού λαού για ένωση με την Ελλάδα, καταπατόντας επίσημα το διεθνώς κατοχυρωμένο δικαίωμα για αυτοδιάθεση.  Δεύτερον, διασφάλιζε την συνέχιση της στρατηγικής σημασίας στρατιωτικής παρουσίας της Βρετανίας στο νησί. Τρίτον, εμβολίαζε το σύνταγμα της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας με τον θανατηφόρο ιό του ρατσιστικού διαχωρισμού που είχε επιβληθεί στον κυπριακό λαό κατά την τουρκοκρατία και είχε συντηρηθεί και μετεξελιχθεί από τους Βρετανούς κατά την αποικιοκρατία.  Τέταρτον, νομιμοποιούσε την καταπάτηση της συνθήκης της Λωζάνης με την οποία η Τουρκία είχε αποποιηθεί οιουδήποτε δικαιώματός της στην Κύπρο, δίνοντάς της μάλιστα εγγυητικό δικαίωμα μονομερούς επέμβασης.

Η δεύτερη πενταμερής πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο το 1964 μετά την τουρκανταρσία και η τρίτη στη  Γενεύη στις 8 Αυγούστου 1974, μεταξύ πρώτης και δεύτερης εισβολής.  Το 2004 πραγματοποιήθηκε στο Μπούρκεστοκ η τέταρτη πενταμερής και το Νοέμβριο 2016 πραγματοποιήθηκαν στο Μόντ Πελεραν 3 διαδοχικές πενταμερείς.  Η τελευταία πενταμερής πραγματοποιήθηκε στο Κράν Μοντανά το 2017.

Σε όλες τις πενταμερείς, όπως και σε όλες τις διεργασίες του ΟΗΕ που αφορούν το κυπριακό, κεντρικό οργανωτικό ρόλο είχαν και συνεχίζουν να έχουν οι Βρετανοί.  Από τη γένηση του Κυπριακού προβλήματος, οι πενταμερείς διασκέψεις αποτελούν το βασικό εργαλείο μέσω του οποίου τόσο οι Βρετανοί όσο και οι Τούρκοι υποσκάπτουν την Κυπριακή Δημοκρατία και συντηρούν διπλωματικά την κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου παρουσία τους στο νησί. Ως γνωστό, η παρουσία των Βρετανών στην Κύπρο μέσω των βάσεων έχει κριθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας ως παράνομη και αποικιοκρατικό κατάλοιπο, ενώ η παρουσία των Τούρκων στην Κύπρο έχει καταδικαστεί τόσο από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ όσο και διεθνή δικαστήρια.

Σε κάποιες περιπτώσεις, η Κυπριακή πολιτική ηγεσία επιχείρησε να ξεφύγει από την Βρετανική παγίδα των πενταμερών διασκέψεων προβάλλοντας την εισήγηση για σύγκληση διεθνούς διάσκεψης με την παρουσία των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, χωρίς όμως αποτέλεσμα αφού η μαεστρία της Βρετανικής διπλωμάτίας κατάφερε να ενταφιάσει αυτές τις προτάσεις επιβάλλοντας τις πενταμερείς.

Η αποφυγή των πενταμερών διασκέψεων πρέπει να αποτελεί βασικό στρατηγικό στόχο της Κυπριακής Δημοκρατίας και των Ελληνοκυπρίων, όπως βέβαια και η απαραίτητη εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κάθε διάσκεψη που την αφορά.  Δεδομένης της ταύτησης συμφερόντων Τουρκίας και Βρετανίας, είναι σημαντικό η επιρροή τους στα δρώμενα του κυπριακού προβλήματος να περιοριστεί με την εμπλοκή των υπολοίπων χωρών μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, πλείστες εκ των οποίων έχουν συμφέροντα αντικρουόμενα με αυτά του Βρετανοτουρκικού διδύμου.

Για κάποιους λόγους, οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας υποκλίνονται στα κελεύσματα των Βρετανών και ενεργούν ως εντολοδόχοι και φερέφωνά τους.  Η επιτυχία του αγώνα για απελευθέρωση, ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση προυποθέτει την απαλλαγή μας από τον έλεγχο και επιρροή της Βρετανίας. Αυτό εξυπακούει την δυναμική διεκδίκηση της αποχώρησης των Βρετανικών βάσεων από το νησί. Η δικαίωση της Δημοκρατίας του Μαυρικίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης  και η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βρετανίας αποτελούν ισχυρά όπλα στην νομική φαρέτρα της Κυπριακής Δημοκρατίας τα οποία επιτέλους πρέπει να χρησιμοποιήσει.

Η μείωση της θητείας των πολιτικών θα συμβάλει σημαντικά στην πάταξη της διαφθοράς

Όπως καταμαρτυρεί το πολυσυζητημένο βίντεο του Al Jazeera το οποίο έκανε ρεζίλι την πατρίδα μας διεθνώς, ένα από τα σημαντικώτερα επιχειρήματα που πρόβαλε στους συνομιλητές του ο τέως Πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Συλλούρης  για να τους πείσει περί των δυνατοτήτων του να παρακάμψει τους νόμους και να τους εξασφαλίσει τα περιπόθητα διαβατήρια, ήταν ότι για 28 χρόνια ήταν βουλευτής.  Αυτό του εξασφάλιζε διασυνδέσεις και επιρροή σε υπουργούς και υψηλόβαθμους δημοσίους υπαλλήλους.

Η μακρά θητεία σε οποιαδήποτε θέση είναι εμπειρικά αποδεδειγμένο ότι φθείρει τόσο αυτόν που κατέχει τη θέση όσο και αυτόν που προσφέρει την θέση.  Η διεθνής εμπειρία καταδεικνύει ότι η κλίση της καμπύλης παραγωγικότητας του μέσου ανθρώπου ενώ αυξάνεται τα πρώτα λίγα χρόνια λόγω ενθουσιασμού και απόκτησης εμπειρίας, στη συνέχεια μειώνεται λόγω πτώσης του ενδιαφέροντος και εισαγωγής του παράγοντα ρουτίνας.  

Σε θέσεις επιρρεπείς στη διαφθορά, όπως οι πολιτικές και πολιτειακές, η μακρά υπηρεσία εγκυμονεί μεγάλο κίνδυνο λόγω εξοικίωσης των κατέχοντων τις θέσεις με τους ελεγκτικούς θεσμούς και τα πρόσωπα που εκπροσωπούν αυτούς τους θεσμούς.

Στην Κύπρο, η πολιτική έχει προ πολλού μετατραπεί σε βιοποριστικό επάγγελμα αφού οι βουλευτές φρόντισαν να ευλογήσουν τα γένια τους νονοθετώντας ελκυστικότατους όρους απασχόλησης για τους εαυτούς τους, οι οποίοι όροι βελτιώνονται όσο αυξάνεται η θητεία υπηρεσίας τους.  Ως αποτέλεσμα, οι αρχηγοί των κομμάτων και τα πρωτοκλασάτα μέλη των κομμάτων έχουν θητείες στην βουλή ή/και την προεδρία του κράτους ή/και της βουλής που φθάνουν τα 32 έτη, με μέσο όρο τα 17 έτη.

Ως γνωστό, η διαφθορά αποτελεί μάστιγα στην Κύπρο αφού σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις της διεθνούς διαφάνειας και της επιτροπής Greko η χώρα μας κατατάσσεται ανάμεσα στις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης.  Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, η διαφθορά στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια ξεπέρασε κάθε προηγούμενο αγγίζοντας το 10% του ΑΕΠ ή 2 δισεκατομμύρια ευρώ.

Θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι τα σκάνδαλα διαφθοράς, ιδιαίτερα τα μεγάλα, συντελούνται χωρίς να έχουν γνώση υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα και ανώτατα στελέχη των 3 μεγάλων κομμάτων που κυβερνούν την Κυπριακή Δημοκρατία τα τελευταία 42 χρόνια.

Μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα συνέβαινε αν ξαφνικά περιοριζόταν η θητεία των αιρετών πολιτικών αξιωματούχων σε 2 θητείες ;  Αυτό θα σήμαινε ότι οι αρχηγοί των 3 μεγάλων κομμάτων  και όχι μόνο, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των πρωτοκλασάτων στελεχών τους δεν θα μπορούσε να επανεκλεγεί.  Κάτι τέτοιο θα διερρύγνυε τα δεσμά της διαφθοράς αφού θα έσπαζε την αλυσίδα της που περνά μέσα από τα ανώτατα στελέχη των μεγάλων κομμάτων.

Η διαφθορά θα δεχόνταν ένα πρόσθετο καίριο πλήγμα αν πέραν του περιορισμού της θητείας των πολιτειακών αξιωματούχων, υιοθετείτο και εναλλαξιμότητα στις υψηλόβαθμες βαμίδες της δημόσιας υπηρεσίας.

Επειδή είναι αδύνατο η διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία να αυτοαποκλειστεί από το προσοδοφόρο βουλευτικό αξίωμα, ο λαός έχει υποχρέωση να το πράξει εκλέγοντας στη Βουλή νέα πρόσωπα και νέα κόμματα τα οποία είναι καθαρά από τον ιό της διαφθοράς.

Η διαφθορά είναι βαθιά ριζωμένη στην πατρίδα μας αλλά δεν είναι άτρωτη. Αν υπάρξει διάθεση και θέληση για πάταξή της, αυτό είναι εφικτό.  Οι πολίτες έχουν την ευκαιρία να απαλλαγούν από αυτή στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.  Ιδού η ρόδος ιδού και το πήδημα.

Χρυσή ευκαιρία για επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην ορθή βάση

Η επερχόμενη πενταμερής εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για την Ελληνοκυπριακή πλευρά αν προσεγγιστεί από την ηγεσία μας με την κεκτημένη τακτική του εξευμενισμού της Τουρκίας.  Όμως, αν προσεγγιστεί με ορθολογισμό και στρατηγική σοφία θεμελιωμένη στις σημαντικότατες αλλαγές που συντελούνται στο γεωστρατηγικό πεδίο της περιοχής μας οι οποίες δημιουργούν μία πρωτοφανή ευνοική συγκυρία για την πατρίδα μας, τότε μπορεί να μετατραπεί σε μοναδική χρυσή ευκαιρία.

Οι σημαντικότερες παράμετροι που συνθέτουν τα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα στην περιοχή μας είναι οι ακόλουθες :

Πρώτον, η απαίτηση της Τουρκίας για λύση του κυπριακού στη βάση δύο κυρίαρχων κρατών. Η δεδηλωμένη ετοιμότητα του ΓΓ του ΟΗΕ να υποκύψει και σε αυτήν την Τουρκικήν απαίτηση, επιβάλλει την εκ μέρους μας ανταπαίτηση για συζήτηση λύσης ενιαίου κράτους, για λόγους τόσο ουσίας όσο και διαπραγματευτικής τακτικής.  Αν δεν το πράξουμε, θα συρθούμε και πάλιν σε περαιτέρω υποχωρήσεις οι οποίες θα οδηγήσουν το πλαίσιο στον πραγματικό στόχο της Τουρκίας που είναι η συνομοσπονδία μέσω της οποίας θα επιτευχθεί ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου.

Δεύτερον, η αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο με την απομάκρυνση του φιλο-ενρτογανικού Ντόναλτ Τραμπ και την είσοδο του Τζό Μπάιντεν σε συνδυασμό με την πλειοψηφία των Δημοκρατικών στο κογκρέσο των ΗΠΑ, δεν έχει μόνο συντρίψει την προνομοιακή μεταχείριση της Τουρκίας από την υπερδύναμη αλλά έχει τροχιοδρομήσει την επιβολή κυρώσεων κατά της ατίθασης συμμάχου τόσο για την αγορά των S-400 και την πολυεπίπεδη σύσφυξη των σχέσεών της με την Ρωσία όσο και για τα σοβαρά δημοκρατικά ελλείμματα και την βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα.

Τρίτον, η εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με πολλές σημαντικές αραβικές χώρες με τις οποίες η Κύπρος έχει ιστορικά στενούς δεσμούς και φιλικές σχέσεις, έχει περιθωριοποιήσει την Τουρκία στον μουσουλμανικό κόσμο και έδωσε έναυσμα για διεύρυνση των περιφερειακών συνεργασιών που αναπτύσσονται στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και αναβάθμιση του ρόλου της πατρίδας μας ως παράγοντα σταθερότητας και συνεργασίας.

Τέταρτον, η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαική Ένωση έχει απομειώσει την σημασία του ρόλου της ως μεσάζουσας στην εξεύρεση λύσης του κυπριακού προβλήματος, αφού με την συνθήκη προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαική Ένωση, εντάχθηκε ολόκληρη η Κύπρος με τις κατεχόμενες περιοχές να τελούν υπό καθεστώς αναστολής της εφαρμοχής άχρι λύσης του προβλήματος.  Δεδομένης της κατάργησης του συστήματος εγγυήσεων του 1960 και της αφαίρεσης της ιδιότητας της εγγυήτριας μετά τη λύση, οι προφάσεις της Βρετανίας για εμπλοκή στο Κυπριακό πρόβλημα θα περιοριστούν στην παρουσία των Βρετανικών βάσεων, οι οποίες ως γνωστό αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο και είναι θέμα χρόνου η κατάργησή τους.

Πέμπτον, η Γαλλία, ως η μόνη πλέον χώρα μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης η οποία είναι πυρηνική δύναμη και μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και ως ο βασικός αντισταθμιστικός παράγοντας στην πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας εντός της Ευρωπαικής Ένωσης, διεκδικεί ηγετικό ρόλο στις γεωστρατηγικές εξελίξεις στην Μεσόγειο όπου αυξάνει συνεχώς τα οικονομικά και στρατιωτικά της συμφέροντα.

Έκτον, τα προβλήματα στο εσωτερικό της Τουρκίας αυξάνονται συνεχώς με το κουρδικό, την οικονομία, τα δημοκρατικά ελλείμματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα να φουντώνουν και να συνθέτουν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλιά της.

Έβδομον, η Ελλάδα έχει εισέλθει σε τροχιά εξοπλιστικής αναβάθμισης των ενόπλων δυνάμεων της, η οποία σε μερικά χρόνια θα της αποφέρει αεροπορική και ναυτική υπεροχή έναντι της γείτονος Τουρκίας, θα της ενισχύσει την διαπραγματευτική της ικανότητα και θα της επιτρέψει την ενεργό στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της αναβίωσης του ενιαίου αμυντικού δόγματος.

Τα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα είναι εξαιρετικά ευνοικά για την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελληνοκυπριακή πλευρά και δεν πρέπει να περάσουν ανεκμετάλλευτα.  Είναι βέβαιο, ότι τα εν λόγω δεδομένα δεν θα υπάρχουν για πάντα.  Σε κάποια στιγμή θα ανατραπούν.  Ως εκ τούτου, επιβάλλεται να τα εκμεταλλευτούμε άμεσα και στο έπακρον.

Στην προσπάθεια αυτή, επιβάλλεται να αντιμετωπίσουμε το κύριο δικαιολογητικό επιχείρημα της Τουρκίας, ότι τάχατες βρίσκεται στην Κύπρο για να προστατεύσει τους Τουρκοκύπριους. Αυτό γίνεται εύκολα με την πρόταξη της εφαρμογής του Ευρωπαικού κεκτημένου σε όλη την ενιαία επικράτεια της Κύπρου και τον εκσυγχρονισμό του συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος θα διασφαλίσει ίσα δικαιώματα κάθε πολίτη και την κατάργηση των ρατσιστικών και φυλετικών διακρίσεων.  Αυτό διευκολύνεται περαιτέρω με την ανάδειξη της πραγματικότητας στα κατεχόμενα η οποία καταδεικνύει ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι μικρή μειονότητα στα κατεχόμενα και υποχείρια των εποίκων και του εκάστοτε εγκάθετου της Άγκυρας.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μεταβαίνει στην πενταμερή φορτωμένος με τα τεράστια σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία εμπλέκεται και για τα οποία ευθύνεται.  Η αποδοχή του από το λαό είναι στο ναδίρ.  Η ορθή αξιοποίηση της επερχόμενης πενταμερούς είναι μία χρυσή ευκαιρία και για τον ίδιο να περισώσει ότι έχει απομείνει από την αξιοπιστία του.