H αντιμετώπιση της οικονομικής ανισότητας

Η οικονομική ανισότητα στον πλανήτη μας εξελίσσεται σε λαίλαπα. Κάθε χρόνο το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών διευρύνεται.  Χιλιάδες άτομα πεθαίνουν καθημερινά από πείνα και έλλειψη βασικών υπηρεσιών υγείας.

Ο διεθνής οργανισμός Oxfam, ο οποίος επιμετρά διαχρονικά αυτήν την τάση, την αποδίδει στις πολιτικές των κυβερνήσεων οι οποίες μειώνουν συνεχώς τις δημόσιες δαπάνες στην υγεία, την παιδεία και τις κοινωνικές παροχές και ταυτόχρονα κρατούν την φορολόγιση των πλουσίων σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Γι’ αυτό και προτρέπει τους ηγέτες των χωρών να αυξήσουν τη φορολογία των πλουσίων με δικαιότερη άμεση φορολογία, να ενισχύσουν τους φτωχούς με μείωση ή εξάλειψη της έμμεσης φορολογίας σε προιόντα πρώτης ανάγκης και να αυξήσουν τις δημόσιες επενδύσεις για προσφορά δωρεάν ποιοτικής ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και παιδείας στους φτωχούς.

Παρόλο που η έκθεση της Oxfam δεν παρέχει στοιχεία ανά χώρα, είναι βέβαιο ότι τα πλείστα συμπεράσματα και υποδείξεις της αφορούν και την Κύπρο.  Η πατρίδα μας, αφού πέρασε μέσα από μία οξύτατη οικονομική κρίση την περίοδο 2010-2015, τα τελευταία 3 χρόνια ανακάμπτει με γρήγορους ρυθμούς παρουσιάζοντας υψηλούς δείκτες οικονομικής ανάπτυξης.  Παρόλη την ανάκαμψη, τα σημάδια της κρίσης παραμένουν ορατά.  Το κούρεμα καταθέσεων, η πτώχευση της Λαικής Τράπεζας  και το ξεπούλημα των Κυπριακών Τραπεζών σε ξένα επενδυτικά γεράκια επέφερε σοβαρό πλήγμα στην μεσαία εισοδηματική τάξη η οποία πριν την κρίση αποτελούσε την ραχοκοκκαλιά της κυπριακής οικονομίας. Η απώλεια των καταθέσεων και των χρηματιστηριακών αξιών της μεσαίας εισοδηματικής τάξης σε συνδυασμό με την ανεργία και την μείωση των εισοδημάτων προκάλεσε την αναστολή της εξυπηρέτησης του υπέρμετρα υψηλού δανεισμού των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και επέβαλε την απομόχλευση των τραπεζικών χαρτοφυλακίων με πώληση των δανείων σε οίκους του εξωτερικού.  Η εμπλοκή των ξένων στην είσπραξη των δανείων και την ρευστοποίηση των υποθηκευμένων ακινήτων επέφερε σημαντική αλλαγή στην δανειοληπτική κουλτούρα του τόπου.

Η εξεύρεση μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ έχει αναβαθμίσει την γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου και την μακρο-οικονομική προοπτική της.  Η ορθή διαχείριση των καθαρών εσόδων από τους υδρογονάνθρακες θα επιφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη στην Κυπριακή Δημοκρατία τα οποία επιβάλλεται να κατανεμηθούν με τέτοιο τρόπο που να διασφαλίσουν την ευημερία όλων των νόμιμων κατοίκων της, όχι μόνο σήμερα αλλά και στο μέλλον.

Η τεράστια ευλογία που δόθηκε από το Θεό στην πατρίδα μας, επισύρει μεγάλη ευθύνη σε αυτούς που καθηκόντως θα την διαχειριστούν.  Η διαχείριση της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πολιτικό μέλλον της πατρίδας μας και ιδιαίτερα την μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα σύγχρονο, προηγμένο δημοκρατικά, ευημερούν, ευρωπαικό κράτος.  Η μετατροπή αυτή προυποθέτει αφενός την συνταγματική απεμπλοκή της Τουρκίας από την Κύπρο με πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων, κατάργηση των εγγυήσεων και των παρεμβατικών δικαιωμάτων και αποδόμηση του κοινοτικού μοντέλου με την υιοθέτηση του θεμελιώδους δημοκρατικού αξιώματος «ένας άνθρωπος ένας ψήφος» και αφετέρου τον πολιτικό επαναπροσανατολισμό προς την κατεύθυνση του κράτους προνοίας όπου το κράτος θα παρεμβαίνει φορολογικά και θεσμικά για διόρθωση των στρεβλώσεων που προκύπτουν από το καπιταλιστικό μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας.

Η υιοθέτηση ενός αποτελεσματικού Γενικού Σχεδίου Υγείας αποτελεί τεράστιο βήμα προς την ορθή κατεύθυνση. Το κράτος θα πρέπει να διασφαλίσει την καθολικότητα, ποιότητα και αποτελεσματικότητά του ασχέτως κόστους. Τυχόν πρόσθετο κόστος θα πρέπει να καλυφθεί με τη φορολόγιση των ψηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων.

Η αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας και η διεύρυνση της καθολικότητάς της αποτελεί επίσης ένα σημαντικό βήμα προς την ορθή κατεύθυνση και θα πρέπει να επιταχυνθεί άμεσα.

Η δημιουργία ενός δίκαιου και αποτελεσματικού Ταμείου Υδρογονανθράκων στα πρότυπα του Νορβηγικού μοντέλου, όπου να διασφαλίζονται έσοδα για τις επόμενες γενιές των νομίμων πολιτών, θα πρέπει να προβλέψει την διασφάλιση της αειφόρας ποιοτικής ανάπτυξης του ΓΕΣΥ, της δημόσιας παιδείας και των άλλων κοινονικών προνοιών ώστε όλοι οι νόμιμοι Κύπριοι πολίτες να απολαύουν ίσων ευκαιριών και ευημερίας.

Επιβεβλημένο το ΓΕΣΥ

Η ευημερία ενός κράτους καθορίζεται από το βαθμό που οι δομές του προωθούν και προστατεύουν την παροχή ίσων ευκαιριών, τη δίκαιη κατανομή των οικονομικών πόρων και την προσβασιμότητα σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και παιδείας στους πολίτες του.

Η υγεία αποτελεί αναντίλεκτα τον πλέον ζωτικό παράγοντα ευμερίας οποιουδήποτε ανθρώπου αφού χωρίς αυτήν τα άλλα αγαθά χάνουν την σημασία και αξία τους.  Η αναγνώριση αυτής της διαπίστωσης είναι βαθιά ριζωμένη στην Ελληνική γλώσσα όπου η ευχή «Εις υγείαν» ή «Στην υγειά σου» προσφωνείται σε κάθε γεύμα, κέρασμα ή κοινωνική συνάθροιση.

Η μεγάλη σημασία των εύκολα προσβάσιμων ποιοτικών υπηρεσιών υγείας είχε αναγνωριστεί από της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και για δεκαετίες τα δημόσια νοσηλευτήρια αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά ενός αποτελεσματικού συστήματος υγείας.

Η δημιουργία των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων και η ανάπτυξη των υπηρεσιών ιδιωτικής  ιατροφαρμακευτικής ασφάλισης επέφερε σημαντική αλλαγή στον χάρτη του τομέα υπηρεσιών υγείας.  Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που δημιουργήθηκαν στον τομέα προκάλεσαν την σταδιακή μετατώπιση μεγάλου όγκου ασθενών προς τους ιδιώτες γιατρούς και τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια (πολλές φορές με την οικονομική συνδρομή του κράτους) και την αποψίλωση και αποδόμηση των δημόσιων νοσηλευτηρίων.  Η έλλειψη πολιτικής βούλησης από το διεφθαρμένο κομματικό κατεστημένο, προφανώς για λόγους κομματικών και προσωπικών συμφερόντων, καθυστέρησε για δεκαετίες τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός δίκαιου και αποτελεσματικού σχεδίου υγείας, το οποίο να διασφαλίζει σε όλους τους πολίτες αυτό που οφείλει να προσφέρει ένα ευημερούν σύγχρονο κράτος.

Μετά από δεκαετίες συζητήσεων και παλινδρομήσεων και κατόπιν έντονων υποδείξεων της Τρόικα και της Ευρωπαικής Ένωσης, η Βουλή των Αντιπροσώπων αποφάσισε ομόφωνα την υιοθέτηση μονο-ασφαλιστικού Γενικού Συστήματος Υγείας (ΓΕΣΥ).  Η απόφαση αυτή ανατάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα και έθιξε τα συμφέροντα δύο μεγάλων ομάδων, ήτοι των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων και μεγαλο-ιατρών και των ασφαλιστικών εταιρειών.  Οι δύο αυτές ομάδες οι οποίες για δεκαετίες επωφελούνταν από την αποδόμηση των δημόσιων νοσηλευτηρίων αντέδρασαν.   Την ευθύνη της αντίδρασης ανέλαβαν οι ιδιώτες ιατροί και τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια, προβάλλοντας διάφορα επιχειρήματα, με πρωτεύον αυτό της επιδείνωσης της ποιότητας των υπηρεσιών λόγω ελλειματικού προυπολογισμού.  Αμφισβητώντας τις αναλογιστικές μελέτες διεθνών οίκων και τα επίσημα στατιστικά και οικονομικά στοιχεία που απόρρεαν για πολλά χρόνια από τα δεδηλωμένα οικονομικά στοιχεία, προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν την εφαρμογή του σχεδίου.  Είναι λυπηρό ότι άλλος ένας θεσμός, στον οποίο οι πολίτες θα ήθελαν να επιδεικνύουν εμπιστοσύνη, έχει περιέλθει υπό έντονη αμφισβήτηση και δυσμένεια.

Όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλη αλλαγή, η μεταρρύθμιση του τομέα υγείας αναμένεται να αντιμετωπίσει προβλήματα.  Κανένα σχέδιο αυτού του μεγέθους, όσο καλά προετοιμασμένο και αν είναι, δεν θα είναι τέλειο.  Θα έχει ατέλειες οι οποίες στην πορεία θα αναδειχθούν και με καλή θέληση των εμπλεκομένων θα διορθωθούν.

Επειδή το κύριο επιχείρημα των ιδιωτών ιατρών και των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων είναι ο ελλειματικός προυπολογισμός, αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί στην πορεία με διάφορους τρόπους.  Είτε με τροποποίηση του μοντέλου εισφορών (π.χ. αύξηση της οροφής των εισοδημάτων στα οποία θα επιβάλλεται εισφορά) είτε με τροποποίηση των χρεώσεων στους ασθενείς, είτε με παροχή κινήτρων στους ιατρούς και νοσηλευτήρια για μείωση των εξόδων, είτε με συνδυασμό των πιό πάνω.  Η συγκεντρωτική συλλογή και ανάλυση στοιχείων που θα επιτευχθεί με την εισαγωγή του ΓΕΣΥ θα επιτρέψει την ορθότερη αξιολόγηση και διαχείριση των εξόδων. Από τη στιγμή που τα έξοδα στον προυπολογισμό αφορούν αμοιβές ιατρών, αμοιβές νοσηλευτηρίων, φάρμακα και υλικά, εύκολα θα διαπιστωθεί σε ποιά κατηγορία δαπανών έγινε ελλειματική πρόβλεψη και αυτό θα επιτρέψει τη λήψη των απαραίτητων διορθωτικών μέτρων.

Η ουσία έγκειται στην αναγκαιότητα εφαρμογής του ΓΕΣΥ πάση θυσία.  Με καλή διάθεση των εμπλεκομένων θα διασφαλιστεί η προσδοκώμενη ποιότητα, θα αρθούν οι αγκυλώσεις του υφιστάμενου συστήματος υγείας και θα αποκατασταθεί η απαράδεκτη κοινωνική ανισότητα που υφίσταται εις βάρος των πτωχών και των πασχόντων.

Ο φυγόστρατος πολιτικάντης και ο κομματάρχης πάτρωνός του

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε άλλη μία ενδιαφέρουσα έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, αυτή τη φορά σχετικά με την εφεδρεία στην Εθνική Φρουρά.  Η έκθεση που τιτλοφορείται «Έλεγχος συστήματος επιστράτευσης στην Εθνική Φρουρά» αρχίζει με τη σύνοψη των ευρυμάτων μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα ακόλουθα ενδιαφέροντα.

Πρώτον, το Υπουργικό Συμβούλιο έχει παραβεί τον περί ΕΦ Ν.19(Ι)/2011 απαλλάσσοντας από υπηρεσία στην εφεδρεία ομάδες πολιτών όπως δημάρχους και κοινοτάρχες.

Δεύτερον, έχουν εντοπιστεί άτομα που έχουν διαγραφεί προσωρινά από την εφεδρεία με ψευδή αιτιολογικά, όπως υπηρεσία στην Αστυνομία, την Πυροσβεστική και την Εθνική Φρουρά.

Τρίτον, έχει εντοπιστεί σημαντικός αριθμός προσώπων που έχουν διαγραφεί προσωρινά από την εφεδρεία με εσφαλμένη αιτιολογία όπως «εξωτερικό φοιτητής» ή «εξωτερικό για λόγους εργασίας» ή «εξωτερικό μόνιμος κάτοικος».  Σε αυτούς περιλαμβάνονται εκπρόσωπος τύπου κοινοβουλευτικού κόμματος, επώνυμος δικηγόρος, γνωστό πρόσωπο από το χώρο των ΜΜΕ, ποδοσφαιριστές και  δημόσιοι υπάλληλοι.

Τέταρτον, μόνο το 1% όσων έχουν διωχθεί δικαστικά για ανυποταξία εκπλήρωσης στρατιωτικής θητείας έχει τιμωρηθεί με πρόστιμο ή/και φυλάκιση, ενώ πολλές περιπτώσεις ανυποταξίας δεν έχουν διωχθεί δικαστικά.

Για εμάς που υπηρετούμε στην Εθνική Φρουρά για δεκαετίες, πολλά από τα ευρύματα της έκθεσης είναι γνωστά.  Γνωστό είναι επίσης το ότι το φαινόμενο της φυγοστρατίας δεν περιορίζεται στην εφεδρεία αλλά εξαπλώνεται και στους κληρωτούς.

Η φυγοστρατία είναι απότοκο των συμπεριφορών 3 ομάδων πολιτών.  Πρώτον, αυτών που φυγοστρατούν.  Δεύτερον, αυτών που έχουν την ευθύνη εφαρμογής της νομοθεσίας. Τρίτον, αυτών που νομοθετούν.

Οι φυγόστρατοι παρανομούν για δύο βασικά λόγους.  Πρώτον, διότι η εθνική τους συνείδηση έχει πορωθεί και δεν αντιλαμβάνονται την υποχρέωση τους προς το κράτος και το έθνος τα οποία βρίσκονται υπό συνεχή απειλή εξαφάνισης.  Δεύτερον, επειδή γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν συνέπειες από την παράνομη πράξη τους.

Αυτοί που εφαρμόζουν τη νομοθεσία, η εκτελεστική εξουσία και οι δημόσιοι υπάλληλοι δηλαδή, συγκαλύπτουν τη φυγοστρατία για δύο λόγους.  Πρώτον, επειδή δεν πιστεύουν στην χρησιμότητα της Εθνικής Φρουράς.   Δεύτερον, διότι έχουν άμεσο ή έμμεσο προσωπικό συμφέρον.

Αυτοί που νομοθετούν, οι βουλευτές δηλαδή, προέχρονται από το ίδιο σινάφι με την εκτελεστική εξουσία και έχουν την ίδια φιλοσοφία.

Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης βαραίνει όχι τους φυγόστρατους αλλά αυτούς που τους υποκινούν ή/και τους συγκαλύπτουν.  Αυτούς που πληρώνονται πλουσιοπάροχα από τους πολίτες για να διασφαλίζουν την εφαρμογή των νόμων και την προάσπιση του συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το πρόσφατο εμετικό συμβάν κατά το οποίο ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ συνεχάρη δημόσια τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπό του για την τόλμη που είχε να παραδεχθεί δημόσια την φυγοστρατία του είναι ενδεικτικό της εξαθλίωσης του πολιτικού προσωπικού του κράτους μας. Αντί ο εν λόγω βουλευτής να παραιτηθεί από το βουλευτικό του αξίωμα για λόγους ευθυξίας και ο πρόεδρος του κόμματός του να απολογηθεί δημόσια στο λαό, ο πρώτος προέβαλε μιά γελιοδέστατη δικαιολογία και ο δεύτερος τον συγχάρηκε δημοσίως για το θάρρος του να παραδεχθεί την παρανομία του.

Η συμπεριφορά των δύο αυτών κυρίων δεν ξαφνιάζει.  Είναι αντιπροσωπευτική της συμπεριφοράς και νοοτροπίας ολόκληρου του διεφθαρμένου ολιγαρικού κομματικού κατεστημένου που λυμαίνεται τη χώρα μας για δεκαετίες υπηρετώντας την παγκόσμια διακυβέρνηση που επιδιώκει την αποδόμηση του κράτους και του έθνους μας και την υποταγή μας σε αυτή.

Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας είναι τραγική. Και οι τρείς εξουσίες είναι σάπιες.  Οι κυβερνώντες κοροιδεύουν τους πολίτες.  Οι νομοθέτες καλύπτουν τους κυβερνώντες.  Οι δικαστές διαπλέκονται με τους πολιτικούς και καλύπτουν αυτούς που κυβερνούν. Οι θεσμοί έχουν διαβρωθεί.  Οι αξίες έχουν αποδομηθεί. Η νεολαία σύρεται στα ναρκωτικά και οι ενήλικες καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα.  Οι φτωχοί πληθαίνουν και εξευτελίζονται ενώ οι πλούσιοι γίνονται πλουσιώτεροι και αποθρασύνονται.  Οι τράπεζες και οι περιουσίες έχουν ξεπουληθεί στα διεθνή γεράκια και η οικονομία έχει ακρωτηριαστεί και υποβαστάζεται από τα δεκανίκια της παγκόσμιας ολιγαρχίας.  Ο λαός υπνώττει ύπνον βαθύ.

Βρυκόλακας η παγκοσμιοποίηση

Τον Μάιο 1983 σε άρθρο του στο Harvard Business Review, o καθηγητής οικονομικών του Πανεπιστημίου Harvard Theodore Levitt δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Παγκοσμιοποίηση των Αγορών».  Με το άρθρο του αυτό ο καθηγητής Levitt κέρδισε ανεπίσημα τον τίτλο του θεμελιωτή του όρου «Παγκοσμιοποίηση» παρόλο που ο όρος αυτός αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1944 μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και ξεκίνησε να συζητείται ευρέως από πολλούς οικονομολόγους στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Έκτοτε, ο όρος «παγκοσμιοποίηση» απέσπασε πληθώρα ορισμών και ερμηνειών.  Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όρισε την παγκοσμιοποίηση ως «την αυξανόμενη οικονομική αλληλεξάρτηση των χωρών παγκόσμια μέσω του αυξανόμενου όγκου και ποικιλίας διεθνών συναλλαγών αγαθών και υπηρεσιών, της ελεύθερης ροής κεφαλαίου διεθνώς, και της γρήγορης και ευρείας διάχυσης της τεχνολογίας».  Το Wikipedia όρισε την παγκοσμιοποίηση ως «την διαδικασία αλληλεπίδρασης και ενσωμάτωσης μεταξύ ανθρώπων, οργανισμών και κυβερνήσεων» ενώ κάποιοι την όρισαν ως «μέθοδο καπιταλιστικής επέκτασης μέσω της ενσωμάτωσης των τοπικών και εθνικών οικονομιών σε μία παγκόσμια, ανεξέλεκτη διεθνή αγορά».

Η παγκοσμιοποίηση αναπτύχθηκε πρωτίστως λόγω της τεχνολογικής προόδου στις συγκοινωνίες και στις επικοινωνίες.

Η ανάπτυξη της αλληλεπίδρασης και διαδραστικότητας μεταξύ ανθρώπων, οργανισμών και κυβερνήσεων επέφερε την ανάπτυξη του εμπορίου, των ιδεών και των κουλτούρων. Αυτά προκάλεσαν σωρεία θετικών αποτελεσμάτων όπως μεταφορά ιατρικής γνώσης από τις προηγμένες χώρες στις υπανάπτυκτες, διευκόλυνση των τουριστικών μετακινήσεων, ανάπτυξη των διεθνών αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, εκτόξευση των τηλεπικοινωνιακών δυνατοτήτων για διαδραστική μεταφορά ήχου και εικόνας, απόκτηση εμπειρίας πολλαπλών κουλτούρων, μοδών, καταναλωτικών συνηθειών και γαστρονομικών παραδόσεων.

Παρόλες τις πολλές θετικές συνέπειες, η παγκοσμιοποίηση επέφερε λίγες αλλά πολύ αρνητικές επιπτώσεις.  Η πιό σημαντική είναι η διεύρυνση της οικονομικής ανισότητας μεταξύ του πληθυσμού της γης.  Ενώ οι προσδοκίες ήταν ότι η τεράστια ανάπτυξη στο διεθνές εμπόριο θα βοηθούσε περισσότερο τους φτωχότερους λαούς της υφηλίου, στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο.  Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιώτεροι και οι φτωχοί φτωχώτεροι.  Τα στοιχεία που παρατίθενται στις ετήσιες εκθέσεις του διεθνούς οργανισμού Oxfam αποδεικνύουν αυτό το απογοητευτικό γεγονός.   Από το 2008 όταν άρχισε η οικονομική κρίση μέχρι το 2018 οι δισεκατομμυριούχοι σχεδόν διπλασιάστηκαν ξεπερνώντας τους 2.200.  Το 2018 οι περιουσίες των 26 πιο πλούσιων ανθρώπων παγκοσμίως άγγιξαν τα US$1,4 τρις, ποσό που ισοδυναμεί με τον συνολικό πλούτο του 50% του πληθυσμού της γης.  .  Ενώ κατά το 2018 το πιο φτωχό κομμάτι του πληθυσμού της γης είχε απώλειες εισοδήματος που έφτασαν το 11%, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη είδαν τον πλούτο τους να αυξάνεται κατά 12%.  Σύμφωνα με την έκθεση, καθημερινά 10.000 άνθρωποι πεθαίνουν επειδή στερούνται την πρόσβαση σε κάποιο σύστημα υγείας ενώ ο μισός περίπου πληθυσμός της γης έχει εισοδήματα κάτω από €5,50 την ημέρα.

 

Η δεύτερη πιό σοβαρή αρνητική επίπτωση είναι η διάβρωση των εθνικών ταυτοτήτων.  Οι εθνικές γλώσσες, οι θρησκείες, τα έθιμα, οι παραδόσεις, οι γαστρονομικές και ενδυματολογικές συνήθειες και οι μουσικές έχουν αλλοτριωθεί από την αλληλεπίδραση με αυτές άλλων εθνών. Η αλλοτρίωση επιταχύνθηκε από την έξαρση στη λαθρομετανάστευση η οποία προκλήθηκε από την εύκολη επικοινωνία των καλύτερων συνθηκών διαβίωσης στις ανεπτυγμένες χώρες σε σύγκριση με αυτές στις υπανάπτυκτες.

Η τρίτη σοβαρή αρνητική επίπτωση της παγκοσμιοποίησης είναι η διεθνής τρομοκρατία.  Η φτωχοποίηση των υπανάπτυκτων λαών σε συνδυασμό με την διάβρωση των εθνικών ταυτοτήτων, καλλιέργησαν την οργή των υπανάπτυκτων λαών απέναντι στις ανεπτυγμένες χώρες και έθρεψαν αμυντικούς μηχανισμούς αντίδρασης μεταξύ αυτών και η τρομοκρατία.

Είναι εμφανές ότι η νέα τάξη πραγμάτων, που επιβάλλεται στα πολιτισμικά και πνευματικά ευάλωτα έθνη του πλανήτη μας μέσω της παγκοσμιοποίησης, διεγείρει αμυντικούς μηχανισμούς αντίδρασης στους επιρεαζέμενουςν λαούς αναπτύσσοντας τον εθνικισμό και την τρομοκρατία. Τα έθνη αντιλαμβάνονται σιγά-σιγά ότι η παγκοσμιοποίηση είναι γι’ αυτούς ένας βρυκόλακας με αγγελικό προσωπείο που ποδηγετείται από την πλούσια ολιγαρχική ελίτ του πλανήτη και τους αφαιμάσσει. Όσο εξελίσσεται η προσπάθεια της παγκόσμιας ολιγαρχικής ελίτ να κηδεμονεύσει τον πλανήτη, τόσο θα εντείνεται η αντίδραση, ο εθνικισμός και η τρομοκρατία.