Η εκλογή Τατάρ είναι ο επίλογος του παραμυθιού της ΔΔΟ

Για 4 και πλέον δεκαετίες, η διεφθαρμένη ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία μας παραμύθιαζε για την προοπτική λύσης του  κυπριακού στη βάση μίας Δι-κοινοτικής Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας η οποία θα κατοχύρωνε την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ γνώριζε ότι κάτι τέτοιο ποτέ δεν θα το αποδεχόταν η Τουρκία.  Προφασιζόμενη τάχατε τη βούληση των Τουρκοκυπρίων για επανένωση και απεξάρτηση από την Τουρκία, έβαλε στο συρτάρι την διεθνή πτυχή του προβλήματος η οποία αν συζητείτο θα αποκάλυπτε τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας και συντηρούσε στο προσκήνιο την εσωτερική πτυχή, όπως ακριβώς απαιτούσε η Τουρκία.  Με τον τρόπο αυτό, η μεν Τουρκία παγιοποιούσε τα τετελεσμένα της κατοχής, η δε διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία νεμόταν τους κόπους του λαού με πληθώρα σκανδάλων διαφθοράς.

Όταν ο πρώην Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς πρόταξε την διεθνή πτυχή του προβλήματος απαιτώντας την δημιουργία ενός κανονικού κράτους με κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων και την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, το πολιτικό κατεστημένο ενοχλήθηκε.  Όπως ο ίδιος ο κύριος Κοτζιάς αποκάλυψε σε τηλεοπτική συνέντευξη στο ΡΙΚ που προβλήθηκε πριν λίγες μέρες, Κύπριος αρχηγός κόμματος και Κύπριος ευρωβουλευτής σε διαφορετικές στιγμές παρενέβησαν  για να τον σταματήσουν.  

Παρόλο που ο πρώην ΥΠΕΞ δεν αποκάλυψε τα ονόματά τους στην συνέντευξη, είπε ότι τα αναφέρει σε βιβλίο του που θα δημοσιευτεί τις επόμενες μέρες.  Προσπαθώντας να διασκεδάσει προκαταβολικά τις αντιδράσεις, ο τέως Ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Τάκης Χατζηγεωργίου δήλωσε ότι ήταν αυτός που επισκέφθηκε τον Νίκο Κοτζιά και δικαιολόγησε την απαίτησή του να μην εγερθεί θέμα κατάργησης των εγγυήσεων επειδή τάχατες η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη !!!

Σε λίγες μέρες θα γνωρίζουμε και τον αρχηγό κόμματος που παρενέβη για να σταματήσει τον κύριο Κοτζιά, παρόλο που είναι ηλίου φαεινότερο ποιος είναι.

Το παραμύθι της ΔΔΟ συντηρείτο για δεκαετίες λόγω του ότι η Τουρκία βολευόταν με την διαιώνιση του προβλήματος και επέβαλλε στον εκάστοτε εγκάθετό της και δήθεν ηγέτη της Τουρκοκυπριακής κοινότητας να τη συντηρεί.  Όταν η Τουρκία συνειδητοποίησε στη διεθνή διάσκεψη στο Κραν Μοντανά ότι η θέση του Έλληνα ΥΠΕΞ υιοθετήθηκε επισήμως από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ κ Γκουτιέρες, τότε εγκατέλειψε τη διάσκεψη και στη συνέχεια το πλαίσιο λύσης ΔΔΟ.

Η εγκατάλειψη της ΔΔΟ από την Τουρκία και η αποκάλυψη των πραγματικών προθέσεών της είναι προφανές ότι θα γινόταν πολύ πιο σύντομα, αν η Ελληνοκυπριακή ή η Ελληνική ηγεσία πρότασσαν την διεθνή πτυχή νωρίτερα.  Δυστυχώς η ανικανότητα και ανεπάρκεια τους και όχι μόνο, επέτρεψε την παγιοποίηση των τετελεσμένων, την από-ενοχοποίηση της Τουρκίας και την αποχαύνωση του κυπριακού ελληνισμού με την άνθηση της διαφθοράς και την διάβρωση του αγωνιστικού φρονήματος για απελευθέρωση.

Όπως έχουμε γράψει προ πολλού, η ΔΔΟ είναι νεκρή.  Αυτό αποτελεί μία ευκαιρία να δούμε το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση και να ενεργήσουμε ανάλογα.   

 

Σκάνδαλο πολιτογραφήσεων – Ξεκίνησαν οι προσπάθειες συγκάλυψης

Το πρόγραμμα πολιτογραφήσεων είναι το πιο πρόσφατο από μία σειρά μεγάλων σκανδάλων των οποίων πρωταγωνιστές είναι μέλη του πολιτικού κατεστημένου που λυμαίνεται την χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες.

Όλα αυτά τα χρόνια, η διαπλοκή του πολιτικού κατεστημένου ήταν τόσο ισχυρή ώστε οι εγκέφαλοι και οι πλείστοι εμπλεκόμενοι κατάφερναν να γλιστρήσουν της δικαιοσύνης, ενώ σποραδικά, με στόχο τη ρίψη στάχτης στα μάτια των πολιτών, κάποιοι μικροαπατεωνίσκοι διώκονταν, καταδικάζονταν και τιμωρούνταν.   Σχεδόν σε όλα τα σκάνδαλα συνεργούσαν διαπλεκόμενοι από διάφορα κόμματα, πάντοτε βέβαια με συμμετοχή από τα μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ ώστε να διασφαλίζεται η συγκάλυψή τους.

Τα όσα παρατηρούμε να συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, από τότε που έσκασε το σκάνδαλο των διαβατηρίων, εμπίπτουν μέσα στον καθιερωμένο τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων σκανδάλων από το πολιτικό κατεστημένο. Με κομψό τρόπο, ξεκίνησε η προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου και παραπλάνησης της κοινής γνώμης.  Από τη μία, ο Γενικός Εισαγγελέας να μπαίνει στο χορό που σέρνει το ΔΗΣΥ προσπαθώντας να αποτρέψει τον Γενικό Ελεγκτή από τη διεξοδική διερεύνηση του κεφαλαίου των πολιτογραφήσεων, διαισθανόμενοι ότι δεν θα τους χαριστεί.  Από την άλλη, το ΔΗΣΥ να προσπαθεί να προωθήσει τη διάλυση της Βουλής ως τάχατες ένδειξη ευαισθησίας για την κατάντια του Προέδρου της Βουλής και ενός βουλευτή του ΑΚΕΛ, ενώ στην πραγματικότητα ήθελε να προλάβει την δημοσιοποίηση της ευθύνης της κοινοβουλευτικής του ομάδας η οποία συνέπραξε με την κυβέρνηση για χαλάρωση των όρων πολιτογράφησης που εισηγήθηκε η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εσωτερικών.

Η Ειδική Έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας ΥΠΕΣ/01/2020 με τίτλο «Έλεγχος για την παραχώρηση Κυπριακής υπηκοότητας στο πλαίσιο του Κυπριακού Επενδυτικού Προγράμματος» περιέχει στοιχεία που καταδεικνύουν ότι οι ατασθαλίες που έχουν επισυμβεί κατά την εφαρμογή του προγράμματος είναι τεράστιες και προφανώς περισσότερες και μεγαλύτερες .αυτών που διέρρευσαν από το AL Jazeera.  Πέραν των 5 περιπτώσεων που εξετάσθηκαν εις βάθος και στις οποίες εντοπίστηκαν σημαντικές παρανομίες και παρατυπίες, η Έκθεση αναφέρει ότι από τις 1.597 αιτήσεις που υποβλήθηκαν μετά τις 21.5.2018 απορρίφθηκαν μόνο οι 35 (ποσοστό 2,2%) και αποσύρθηκαν μόνο 10 (ποσοστό 0,6%) παρόλο που στις υπόλοιπες εντοπίστηκαν αναφορές για ξέπλυμα χρήματος, πλαστά στοιχεία/έγγραφα, αιτούντες υψηλού κινδύνου (ΠΕΠ κ.λπ.), πιθανές ποινικές υποθέσεις, αμφίβολη πηγή εισοδημάτων, απάτες, φοροδιαφυγές, δωροδοκίες, κατηγορίες για πλαστογραφία, ποινές στις χώρες καταγωγής, συμπερίληψη στα Panama Papers, κ.λπ.

Όπως σε όλες τις περιπτώσεις μεγάλων σκανδάλων, έχει διοριστεί ανεξάρτητη επιτροπή για τη διερεύνηση του.  Η εμπειρία από τις προηγούμενες ανεξάρτητες επιτροπές δεν επιτρέπει αισιοδοξία ως προς την αποδοχή των πορισμάτων της, την τιμωρία των ενόχων και την λήψη διορθωτικών και προληπτικών μέτρων .  Έστω και αν η Ανεξάρτητη Επιτροπή Εξέτασης Αποστέρησης Υπηκοότητας διενεργήσει με επιμέλεια και αντικειμενικότητα την έρευνά της και εντοπίσει τα όσα παράνομα και παράτυπα έχουν συμβεί, είναι σχεδόν βέβαιο ότι, όπως και στο παρελθόν, το μαχαίρι δεν θα φτάσει στο κόκκαλο.  Οι νονοί του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου θα βρουν τρόπο να ξεφύγουν.

Το έχουμε γράψει πολλές φορές και το έχουμε πει ακόμη περισσότερες. Ο σκληρός πυρήνας της διαφθοράς είναι τα πολιτικά κόμματα.  Οι μόνοι που μπορούν να τα αποδυναμώσουν είναι αυτοί που τα συντηρούν διά της ψήφου τους.

Το πολιτικό τοπίο στην πατρίδα μας χρειάζεται αναγέννηση και όχι ανανέωση.  Επιβάλλεται η είσοδος στην πολιτική νέων σχημάτων τα οποία θα επιφέρουν σημαντικές θεσμικές και νομοθετικές αλλαγές οι οποίες θα απαλλάξουν την χώρα από τη διαφθορά.  Πρώτον, την δημιουργία ανεξάρτητης Αρχής κατά της Διαφθοράς και την στελέχωσή της με διαπιστευμένους αδιάφθορους.  Δεύτερον, την μείωση της θητείας των πολιτειακών αξιωματούχων σε μόνο μία.  Τρίτον, την αύξηση των ποινών για αδικήματα διαφθοράς.  Τέταρτον, την διαπαιδαγώγηση των νέων και όχι μόνο ως προς τις επιπτώσεις της διαφθοράς στην ευημερία των πολιτών.

Τον ερχόμενο Μάιο οι πολίτες θα έχουν άλλη μία ευκαιρία να διορθώσουν την κατάσταση.  Εύχομαι να το πράξουν.

Πρόγραμμα πολιτογραφήσεων – άλλο ένα μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς

Το πρόγραμμα πολιτογραφήσεων έχει ήδη περάσει στην ιστορία, ασχέτως με το τι θα επακολουθήσει.  Ήδη απέκτησε τη δική του σελίδα στο κεφάλαιο των μεγάλων σκανδάλων του βιβλίου της ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι αποκαλύψεις του Al Jazeera που κάνουν τον γύρω του κόσμου εξευτελίζοντας για άλλη μία φορά την πατρίδα μας δεν ήρθαν σαν κεραυνός εν αιθρία.  Ο οιοσδήποτε σώφρων άνθρωπος ανέμενε ότι κάποια στιγμή αυτό το θνησιγενές τερατούργημα θα κατάρρεε προκαλώντας τεράστιες ζημιές.  Πέραν τούτου, υπήρξαν πολλές προειδοποιήσεις τόσο από έγκριτους οικονομολόγους του τόπου μας όσο και από τον ΟΟΣΑ το 2018 όταν συμπεριέλαβε την Κύπρο στη «μαύρη λίστα» 20 κρατών οι οποίες αποτελούν απειλή για τη διεθνή προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής.   

Τα προβλήματα του προγράμματος πολιτογραφήσεων ήταν πολλά.

Πρώτον, ο αριθμός των πολιτογραφήσεων ήταν υπερβολικός για το μέγεθος της χώρας.

Δεύτερον, οι πλείστοι πολιτογραφηθέντες δεν είχαν κάποιο δεσμό (π.χ. επιχειρηματική δραστηριότητα) με την Κυπριακή Δημοκρατία πέραν της ιδιοκτησίας ενός ακινήτου.

Τρίτον, η ποιότητα των επενδυτών ήταν εξ’ αρχής προβληματική. Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν θα αποδεχόταν να επενδύσει σε ακίνητα των οποίων οι τιμές ήταν πολλαπλάσιες αυτών που επικρατούσαν πριν λίγα χρόνια με σοβαρό κίνδυνο μελλοντικής υποχώρησής τους και πρόκληση μεγάλων ζημιών.

Τέταρτον, το τεράστιο κέρδος των οργανισμών ανάπτυξης ακινήτων ενεθάρρυνε τη διαφθορά αφού επέτρεπε την προσφορά σημαντικών χρηματικών δολωμάτων σε αξιωματούχους για παράκαμψη διαδικασιών, κανονισμών και αρχών.

Πέμπτο,  η συγκέντρωση των επενδύσεων σε πολύ μικρό αριθμό οργανισμών ανάπτυξης ακινήτων περιόρισε το οικονομικό όφελος σε λίγους.

Έκτο, η έξαρση του κατασκευαστικού τομέα απορρόφησε μεγάλο μέρος του παραγωγικού δυναμικού της χώρας στερώντας το από άλλους τομείς αειφόρας ανάπτυξης.

Τα τελευταία 7 χρόνια δόθηκαν κυπριακά διαβατήρια σε πέραν των 4.000 αλλοδαπών έναντι συνολικού ποσού επενδύσεων πέραν των 6 δις ευρώ.  Αν υποθέσουμε ότι ποσοστό τουλάχιστον 10% των επενδύσεων προσφέρθηκε σε μεσάζοντες και «παρόχους διευκολύνσεων», τότε πέραν των 600 εκατομμυρίων ευρώ πήγαν στα χέρια ενός μικρού αριθμού δικηγόρων, λογιστών,  δημοσίων υπαλλήλων και φυσικά πολιτικών.

Τα ποσά που επενδύθηκαν σε ακίνητα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από την κυβέρνηση προς όφελος ολόκληρου του λαού αν επενδύονταν σε έργα υποδομής είτε παραγωγικές μονάδες.

Οι αποκαλύψεις του Al Jazzera είναι η αρχή των δεινών που κυοφορούνται.  Ο διασυρμός πιθανόν να πολλαπλασιαστεί από αποκαλύψεις που αφορούν άλλα πολιτικά και μη πρόσωπα.   Η φούσκα των ακινήτων κάποια στιγμή θα εκραγεί.  Σε περίπτωση που το πρόγραμμα τερματιστεί είναι πιθανό πολλά κατασκευαστικά έργα να παραμείνουν ατελή και αυτοί που προπλήρωσαν για να αγοράσουν διαμερίσματα να μείνουν εκτεθειμένοι.

Όλοι γνωρίζουμε ότι ανάμεσα στους λίγους που έχουν επωφεληθεί περιλαμβάνονται μέλη του στενού οικογενειακού κύκλου του Προέδρου της Δημοκρατίας.  Αν υπάρχουν στοιχεία που να καταμαρτυρούν την διαπλοκή τους σε πράξεις διαφθοράς, τότε είναι ορατός ο κίνδυνος εξάσκησης πολιτικών πιέσεων πάνω στον Πρόεδρο, κάτι που θα έθετε την χώρα σε τεράστιο κίνδυνο.

Οι ευθύνες του Προέδρου και της κυβέρνησης για τον εξευτελισμό του προγράμματος πολιτογραφήσεων και το σκάνδαλο διαφθοράς είναι ήδη βαρύτατες αφού αφενός όλες οι πολιτογραφήσεις εγκρίθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο και αφετέρου όσα καταμαρτυρεί το βίντεο που αποκάλυψε ο AL Jazeera παραπέμπουν στην ύπαρξη μεγάλου κυκλώματος διαφθοράς ανάμεσα σε πολιτικούς, πολιτειακούς παράγοντες και δημόσιους υπαλλήλους.  Αν ο Πρόεδρος είχε πολιτική ευθιξία θα παραιτείτο.   Τυχόν νέες αποκαλύψεις από τον Al Jazeera και η έκβαση των ανακρίσεων για το σκάνδαλο Συλλούρη-Τζιοβάνη- Πιττάτζιη ίσως τον εξαναγκάσουν να το πράξει.   

Το πολλάκις εξαμαρτείν ταυτόν, ανδρός βλακός

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι κυβερνώντες την Κυπριακή Δημοκρατία ακολουθούν πιστά την τακτική του εξευμενισμού για διαχείριση της προκλητικότητας, του επεκτατισμού και του παραλογισμού  της Τουρκίας, προφασιζόμενοι τα ακόλουθα 5 επιχειρήματα.  Πρώτον, ότι η Τουρκία επιθυμεί διακαώς την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι η τελευταία θα εξασκήσει αποτελεσματικές πιέσεις για σωφρονισμό της πρώτης.  Δεύτερον, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα είναι πιο διαλλακτικός από τους κεμαλιστές  προκατόχους του. Τρίτον, ότι η διεθνής κοινότητα θα ευαισθητοποιηθεί, θα μας λυπηθεί και θα αντιδράσει.  Τέταρτον, ότι οι Τουρκοκύπριοι θα ξεπεράσουν τις φοβίες τους για τους Ελληνοκύπριους και θα διεκδικήσουν δυναμικά την συνύπαρξη μας.  Πέμπτον, ότι είμαστε μικροί και ανίσχυροι για να αποτρέψουμε και να σταματήσουμε την Τουρκία.

Η υιοθέτηση αυτής της τακτικής βρήκε αντίθετους όσους, μελετώντας την ιστορία και παρακολουθώντας το παρόν, διαπίστωναν τα ακόλουθα που αποδείκνυαν την ανεδαφικότητα των πιο πάνω επιχειρημάτων.  Πρώτον, ότι η Τουρκία επιθυμεί την τελωνειακή ένωση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι την ένταξή της σε αυτή καθότι έτσι επωφελείται οικονομικά χωρίς να πρέπει να προσαρμοστεί συνταγματικά, δημοσιοοικονομικά και κοινωνικά. Δεύτερον, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν αποβλέπει στην επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ως εκ τούτου θα είναι εξαιρετικά πιο άκαμπτος και διεκδικητικός από τους προκατόχους του.  Τρίτον, ότι η διεθνής κοινότητα δεν κινείται από συναισθήματα αλλά συμφέροντα. Τέταρτον, ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι πλέον μειονότητα στα κατεχόμενα, έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και ελέγχονται με δικτατορικά μέσα ώστε να μην αντιδρούν.  Πέμπτον, ότι η ισχύς δεν καθορίζεται μόνο από το μέγεθος του εδάφους ή του πληθυσμού αλλά το μέγεθος της ψυχής και την οξύτητα του νοός.

Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής ήταν καταστροφικά.  Η Τουρκία εκτραχύνθηκε και με την πάροδο του χρόνου κάθε φορά που κέρδιζε κάτι από την δική μας υποχώρηση, διεκδικούσε κάτι περισσότερο.  Έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα που κατά παράβαση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Τουρκία ξεκίνησε την οικειοποίηση της Αμμοχώστου χωρίς να σπάσει μύτη.  Παρόλον που είναι νωρίς για να αξιολογηθούν οι αντιδράσεις, η χλιαρή δήλωση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ η οποία δεν αναφέρεται ούτε μία φορά στην Τουρκία, είναι ενδεικτική του τι θα ακολουθήσει.

Είναι άξιον απορίας πως αυτή η τακτική συνεχίστηκε και συνεχίζεται για δεκαετίες παρόλα τα καταστροφικά της αποτελέσματα και την ξεκάθαρη ανατροπή των επιχειρημάτων στα οποία βασίστηκε.  Αυτό εξηγείται από τους ακόλουθους 2 λόγους.  Πρώτον, ότι αυτή η τακτική υποδείχθηκε από την διεθνή κοινότητα, ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα από την Τουρκία τα οποία δεν θα ήθελαν να διακυβεύσουν για χάρη ενός «μικρού» εταίρου όπως η Κύπρος.  Δεύτερον, ότι η ιδεολογία των εκάστοτε κυβερνώντων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ προβλέπει την αποφυγή των εντάσεων και των αντιπαραθέσεων για δημιουργία συνθηκών καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και προλεταριακής συστράτευσης αντίστοιχα.  

Όσο διαρκεί η πόλωση στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου, δεν πρόκειται να δούμε αλλαγή αυτής της τακτικής.  Αν ο λαός δεν αποδυναμώσει με την ψήφο του τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ η πατρίδα μας θα συνεχίσει να παραμένει έρμαιο των ξένων συμφερόντων χωρίς να αξιοποιεί τους πολλούς συντελεστές ισχύος που έχει στη διάθεσή του. 

Τα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου έχουν αλλάξει άρδην υπέρ μας και για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία μας δίνεται η ευκαιρία αξιοποιώντας τα να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τον Τουρκικό ζυγό και να διασφαλίσουμε για όλους τους νόμιμους Κύπριους πολίτες συνθήκες ασφάλειας, οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας.

Πριν 24 αιώνες, ο αρχαίος μας πρόγονος ποιητής Μένανδρος κατέγραψε το γνωστό απόφθεγμα «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» που σημαίνει ότι το να κάνει κανείς το ίδιο σφάλμα δύο φορές δεν είναι γνώρισμα σοφού άνδρα.  Εμείς, κάνουμε για πολλά χρόνια το ίδιο λάθος εκλέγοντας στην εξουσία λανθασμένους ανθρώπους, παραμένοντας πορωμένοι σε συνήθειες, ιδεολογίες, ιδεοληψίες αλλά προ πάντων μικροσυμφέροντα.  Η Κυπριακή Δημοκρατία μας δίνει το δικαίωμα κάθε τόσο να επανορθώνουμε τα λάθη μας.  Εύχομαι να το κάνουμε πριν να είναι αργά.

Η τακτική του εξευμενισμού καλά κρατεί

Η πρόσφατη απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την Τουρκία απέδειξε την συνεχιζόμενη δυστοκία μεγάλου αριθμού χωρών να εγκαταλείψουν την τακτική του εξευμενισμού έναντι της Τουρκίας και να υιοθετήσουν την πιο αυστηρή τακτική των κυρώσεων. Το μέγεθος της δυστοκίας παραμένει τόσο μεγάλο ώστε δεν αποτολμήθηκε καν η αναφορά της λέξης «κυρώσεις» στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, μήπως και προκληθεί ο Τούρκος Πρόεδρος και αναζωπυρώσει τις εντάσεις.

Οι 6 παράγραφοι των συμπερασμάτων του κεφαλαίου ΙΙ Εξωτερικές Σχέσεις που αναφέρονται στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με αυτές προηγούμενων αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αφού προσεγγίζουν τα θέματα της Τουρκίας στη βάση της τακτικής του καρότου και του μαστιγίου.  Ως καρότο προσφέρονται η «δρομολόγηση θετικού πολιτικού θεματολογίου ΕΕ-Τουρκίας με ιδιαίτερη έμφαση στον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης και τη διευκόλυνση του εμπορίου, τις διαπροσωπικές επαφές, τους διαλόγους υψηλού επιπέδου, τη συνεχή συνεργασία σε ζητήματα μετανάστευσης, σύμφωνα με τη δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016».  Ως μαστίγιο προτάσσεται «η χρησιμοποίηση όλων των μέσων και επιλογών που έχει στη διάθεσή της, μεταξύ άλλων σύμφωνα με το άρθρο 29 της ΣΕΕ και το άρθρο 215 της ΣΛΕΕ». Κριτήριο αξιολόγησης αποτελεί η άσκηση «ανανεωμένων μονομερών ενεργειών ή προκλήσεων κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου».

Το ότι μεταξύ της προηγούμενης Συνόδου Κορυφής και της προχθεσινής μεσολάβησε η εισβολή και δραστηριοποίηση του Τουρκικού γεωτρύπανου στην Κυπριακή ΑΟΖ, δεν ήταν αρκετό να αλλάξει την τακτική προσέγγισης της Τουρκίας από την ΕΕ.  Άραγε, ποια θα ήταν η αντίδραση αν αυτή η ενέργεια της Τουρκίας διεξαγόταν στην ΑΟΖ ενός άλλου μεγαλύτερου κράτους μέλους ;

Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής δεν εξέπληξε όσους αντιλαμβάνονται τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζουν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, ιδιαίτερα χωρών όπως η Γερμανία, που μετά την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας διαδραματίζει ρόλο προστάτη της Τουρκίας εντός της Ένωσης.   Είναι άξιον απορίας πως τόσον ο Πρόεδρος όσο και ο Υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας εξέφραζαν μεγάλη αισιοδοξία ως προς την εφαρμογή των κυρώσεων.  Πάντως, με βάση τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί, το αποτέλεσμα κρίνεται ως παταγώδης αποτυχία.

Για άλλη μία φορά, έχει αποδειχθεί ότι ως μικρός και αδύναμος εταίρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει να αναμένουμε από αυτή την στήριξη που θα θέλαμε, αφού η σημασία της Τουρκίας είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μας.  Τόσο μεγαλύτερη που ακόμη και αν παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματά μας, μπορεί να προχωρεί χωρίς ουσιαστικές κυρώσεις.

Κάτι ανάλογο, έχει πρό πολλού διαπιστωθεί σε σχέση με την στάση του ΟΗΕ έναντι της Τουρκικής παραβατικότητας και εγκληματικότητας εις βάρος της πατρίδας μας.

Ως εκ τούτου, είναι επιτέλους καιρός η πολιτική ηγεσία μας να πάψει να εθελοτυφλεί και να παραπλανά το λαό για την έμπρακτη και αποτελεσματική εξάσκηση πίεσης στην Τουρκία από διεθνείς οργανισμούς όπως τον ΟΗΕ , την ΕΕ, το ΝΑΤΟ κλπ.  Παρόλη τη σημασία του ρόλου τους, η αποτελεσματικότητά τους είναι περιορισμένη.

Αυτό που θα εξασκήσει αποτελεσματική πίεση στην Τουρκία είναι τα κράτη που έχουν είτε συγκρουόμενα συμφέροντα με την Τουρκία είτε συμπλέοντα συμφέροντα μαζί μας καθώς και η δική μας σθεναρή αντίσταση στις επιβουλές της.  Γι’ αυτό επιβάλλεται η συνεχής σύσφιξη σχέσεων και διαπλοκή συμφερόντων με αυτά τα κράτη και όπου είναι δυνατόν η σύμπηξη αμυντικών συμμαχιών μαζί τους ώστε να ενισχυθεί η αποτρεπτική και διαπραγματευτική ισχύς μας.