Στο ίδιο έργο θεατές

Τηρώντας την παράδοση που θέλει τους Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας να εξευτελίζονται από τoυς Τουρκοκύπριους ηγέτες κατά τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, ο Νίκος Αναστασιάδης σύρθηκε στο Μοντ Πελερέν από τον φίλο του Μουσταφά Ακκιντζί, πεπεισμένος ότι θα εισπράξει στο εδαφικό αντίδωρο για τις απαράδεκτες υποχωρήσεις του στα τέσσερα κεφάλαια που προ-συζητήθηκαν και αντ’ αυτών αντιμετώπισε ένα μεταλλαγμένο άνθρωπο και εισέπραξε δια μέσου του την προδηλωμένη άκρα αδιαλλαξία της Τουρκίας.   Παρόλες τις εκπτώσεις και εκλιπαρήσεις του Νίκου για έστω και ελάχιστη διαλλακτικότητα, ο Μουσταφά ήταν ανένδοτος.

Η Τουρκική τακτική που παρακολουθήσαμε στον πρόσφατο γύρο διαπραγματεύσεων δεν είναι καινούργια.  Αντίθετα, έχει εφαρμοστεί στις πλείστες φάσεις της διαπραγματευτικής διαδικασίας των τελευταίων 42 χρόνων.   Η Τουρκία, υλοποιεί την πάγια στρατηγική της για ροκάνισμα του χρόνου, από-ενοχοποίηση της, παγίωση των κατοχικών δεδομένων, αναγνώριση του ψευδοκράτους, απόσπαση συνεχών υποχωρήσεων από την Ελληνοκυπριακή πλευρά και ψυχολογική κόπωσή της.  Γνωρίζοντας την ευκαμψία της Ελληνοκυπριακής πλευράς και την μετακίνησή της από τις αρχές του διεθνούς δικαίου, σέρνει την Ελληνοκυπριακή ηγεσία σε ατέρμονες διαδικασίες, παίρνοντας κάθε φορά και κάτι με τη μέθοδο του σαλαμιού.  Αφού πάρει αυτά που θέλει και έρθει η στιγμή να δώσει, προκαλεί αδιέξοδο και έτσι τσιμεντώνει τις παραχωρήσεις μας.

Η απογοήτευση του Νίκου Αναστασιάδη ήταν αναμενόμενη αφού εθελοτυφλούσε και κώφευε αγνοώντας την καταγεγραμμένη στρατηγική της Τουρκίας και την αρνητική ρητορική του Ταγίπ Ερντογάν.  Η μανία για λύση του Νίκου Αναστασιάδη ήταν πρωτοφανής.  Σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσε καν να διακρίνει την καταστροφική ρητορική της Τουρκικής ηγεσίας. Επανειλημμένα τους τελευταίους μήνες, ακόμη και στα τελευταία δύο διαγγέλματά του προς τον Κυπριακό λαό, αναφερόταν στην «θετική ρητορική της Τουρκίας» τονίζοντας εμφατικά ότι αν η Τουρκία την μετουσιώσει σε πράξη, τότε θα έχουμε λύση.   Είναι άξιον απορίας που βρήκε ο Πρόεδρος τη θετική ρητορική της Τουρκίας.   Στο ότι διακηρύττει κατηγορηματικά ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εκλιπούσα, ότι δεν τίθεται θέμα εξάλειψης των Τουρκικών εγγυήσεων, ότι κανείς έποικος δεν θα φύγει από την Κύπρο, ότι η εκ περιτροπής προεδρία είναι κόκκινη γραμμή και ότι δεν υπάρχει περίπτωση επιστροφής της Μόρφου; Εν πάση περιπτώση, η Τουρκία, ως συνήθως, μετουσίωσε σε πράξη τη ρητορική της και έτσι επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά ότι εννοεί και υλοποιεί αυτά που διακηρύττει.

Η αντίδραση του Προέδρου Αναστασιάδη στο αδιέξοδο ήταν επίσης μία απογοητευτική επανάληψη αυτής των προκατόχων του.  Δεν υπάρχει Σχέδιο Β.  Εμμένουμε σε αυτά που κάνουμε με αρνητικό αποτέλεσμα τα τελευταία 42 χρόνια.  Στον ατέρμονο και άκαρπο διάλογο, στην πολιτική του ηττοπαθούς καλού παιδιού, στο καλόπιασμα της Τουρκίας, στην απεμπόληση των βασικών ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου, στην νομιμοποίηση του εποικισμού, στην ρατσιστική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και στην διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι αντιδράσεις των ομόκαπνων  του Πρόεδρου Αναστασιάδη στο αδιέξοδο ήταν επίσης προβλεπτές και αντίστοιχες των αντιδράσεων σε προηγούμενα αδιέξοδα.  Προσπάθησαν να δώσουν άλλοθι στην Τουρκία και την Τουρκοκυπριακή ηγεσία, φτάνοντας στο σημείο να αποδώσουν ευθύνη στον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών και κατ’ επέκταση την Ελληνική κυβέρνηση για τις ξεκάθαρες και διεθνώς νομιμοποιημένες θέσεις τους στο θέμα της κατάργησης των εγγυήσεων και της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων.

Το έργο που παρακολουθούμε εδώ και 42 χρόνια μας έχει κουράσει.  Το τίμημα που πληρώνουμε για να το παρακολουθούμε είναι τεράστιο. Ο σεναριογράφος έχει ξεφτήσει.  Οι ηθοποιοί έχουν ξεπέσει.  Οι θεατές έχουν κουραστεί.  Φτάνει πιά.  Χρειαζόμαστε νέο σεναριογράφο, νέο σενάριο και νέους ηθοποιούς.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού

Κατά πάσα πιθανότητα, σε λίγους μήνες ο Κυπριακός Ελληνισμός να βρεθεί για δεύτερη φορά στη δυσάρεστη θέση να πει ΟΧΙ σε ένα απαράδεκτο σχέδιο λύσης που θα του υποβάλει η πολιτική ηγεσία του.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τη στήριξη των 2 μεγαλύτερων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ και τις ευλογίες των Αγγλοαμερικανών πατρόνων του, προχωρεί ολοταχώς στην ετοιμασία ενός νέου σχεδίου το οποίο, όπως και το προηγούμενο, δεν θα διασκεδάζει καμία από τις βασικές ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων, οι οποίες οδήγησαν στην συντριπτική απόρριψη του σχεδίου Ανάν τον Απρίλιο του 2004.

Παρόλο που αρκετές σημαντικές πτυχές της κυοφορούμενης λύσης ακόμη εκκρεμούν και πολλές άλλες πτυχές καλύπτονται με πέπλο συσκότισης, τα όσα έχουν εξαγγελθεί ως συμφωνηθέντα είναι αρκετά για να αποτρέψουν τους Ελληνοκύπριους από την υπερψήφιση της κυοφορούμενης λύσης.  H κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο ρατσιστικός διαχωρισμός του λαού βάσει θρησκεύματος, φυλής και εθνότητας, η αντιδημοκρατική εξίσωση του 82% με το 18%, η τυχοδιωκτική προσέγγιση στη λήψη όλων των σοβαρών αποφάσεων με την προσφυγή σε κληρώσεις, η εξάρτηση όλων των σημαντικών αποφάσεων του Κυπριακού κράτους από την Τουρκία μέσω της συνιστώσας τουρκοκυπριακής πολιτείας, η σταδιακή αφομοίωση των ήδη μειοψηφούντων τουρκοκυπρίων από τους ήδη πλειοψηφούντες εποίκους, η διατήρηση των προϋποθέσεων ελέγχου της βόρειας συνιστώσας πολιτείας από την Τουρκία μέσω της αναγνώρισης υφιστάμενων συμφωνιών του ψευδοκράτους αλλά και νέων που θα μπορούν να συναφθούν, οι περιορισμοί των βασικών ελευθεριών των πολιτών, το μικρό ποσοστό προσφύγων που θα επιστρέψουν υπό Ελληνοκυπριακή διοίκηση και οι σοβαροί περιορισμοί στην επιστροφή των περιουσιών των Ελληνοκυπρίων στην Τουρκοπλειοψηφούσα βόρεια συνιστώσα πολιτεία είναι μερικά από τα σοβαρότερα.

Η απορριπτική τάση ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους προβλέπεται να ενταθεί σημαντικά όταν αποκαλυφθούν κάποια από τα υπό συσκότιση συμφωνηθέντα σημεία που σταδιακά διαρρέουν στο λαό από αυτούς που έχουν μελετήσει τα έγγραφα στο Προεδρικό.  Αναμένεται δε να κορυφωθεί όταν συμφωνηθούν και οι λοιπές σημαντικές πτυχές του προβλήματος όπως της κατάργησης των εγγυήσεων, της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων, της αποχώρησης των εποίκων, της επιστροφής των κατεχομένων εδαφών, της εκ περιτροπής προεδρίας, της νομισματικής ένωσης, του προσδιορισμού και της χρηματοδότησης του κόστους της λύσης, της ΑΟΖ και άλλων.  Χωρίς να διαθέτουμε ή να διεκδικούμε προφητικές ικανότητες, προβλέπουμε ότι το υφιστάμενο λεκτικό χάσμα στα εναπομείναντα σημαντικά θέματα θα γεφυρωθεί με ευφάνταστα σχέδια (του τύπου κλήρωσης σε περίπτωση ισοψηφίας) όπως του καθορισμού μεταβατικής περιόδου για αποχώρηση των στρατευμάτων και των εποίκων, μεταβατικής περιόδου για υιοθέτηση του ευρώ καθώς και δημιουργία τρίτης ζώνης υπό ομοσπονδιακή διοίκηση.

Εύλογα διερωτάται κανείς γιατί η Ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία σέρνει εκ νέου τον λαό στην απόρριψη ενός σχεδίου;  Γιατί δεν σέβεται την απόφαση του λαού του 2004 ; Γιατί ενισχύει την Τουρκία δίνοντας της την ευκαιρία να επιρρίψει ξανά την ευθύνη για το ναυάγιο στην Ελληνοκυπριακή πλευρά; Γιατί αναλώνει πολύτιμο χρόνο, φαιά ουσία και χρήμα συνομιλώντας για κάτι το οποίο είναι εκ προοιμίου απορριπτέο;  Μήπως δεν αντιλαμβάνεται τις πεποιθήσεις του λαού; Ή μήπως τις αντιλαμβάνεται αλλά δεν τις υπολογίζει γιατί εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα ;

Το βέβαιο είναι ότι χάσαμε 42 πολύτιμα χρόνια ακολουθώντας ένα δρόμο που οδηγούσε εκ προοιμίου σε αδιέξοδο.  Λόγω εσφαλμένης διάγνωσης της Τουρκικής στρατηγικής, αναλωθήκαμε σε ατέρμονες άκαρπες συνομιλίες, επιτρέποντας στην Τουρκία να από-ενοχοποιηθεί, να εδραιώσει τα τετελεσμένα της κατοχής και να προσαρτήσει τα κατεχόμενα.   Παρόλα τα ξεκάθαρα τεκμήρια της Τουρκικής στρατηγικής, όπως  η καθημερινή ρητορική της Τουρκικής ηγεσίας, το δόγμα Νταβούτογλου, η διαρροή των εκθέσεων Νιχάτ Ερίμ του 1956 και Ισμαήλ Τανσού του 1958 και τα πολλά αποχαρακτηρισμένα ιστορικά έγγραφα των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και Αγγλίας,  η ελληνοκυπριακή ηγεσία τα αγνόησε και συνέχισε στο δρόμο που επέλεξε πριν 42 χρόνια, όταν τα δεδομένα ήταν εντελώς διαφορετικά.  Βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ιδεολογικές αγκυλώσεις, κομματικές τοποθετήσεις και προσωπικά συμφέροντα και δεν μπορεί να σκεφτεί και να δράσει ελεύθερα.  Έκανε λάβαρο τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.  Κάποιοι, προσπάθησαν να την ωραιοποιήσουν προσθέτοντας σε αυτή την ουρά του ορθού περιεχομένου. Κάποιοι άλλοι, φοβούνται να την αποκηρύξουν και αναμασούν τα λόγια τους φοβούμενοι το πολιτικό κόστος και το mea culpa.

Ο χρόνος δεν μας παίρνει άλλο.  Ο καθένας πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του με θάρρος και παρρησία.  Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου.  Η διχοτόμηση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.   Η Τουρκία θέλει να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία για να εξοντώσει το μέγιστο συντελεστή ισχύος της Ελληνοκυπριακής κοινότητας.  Θέλει να ιδρύσει ένα νέο κράτος το οποίο να ελέγχει μέσω του προτεκτοράτου της στο βορρά.   Ως εκ τούτου, οποιοδήποτε λύση δεν διαφυλάττει την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία, δεν αποκόπτει τον ομφάλιο λώρο της Τουρκίας με την Τουρκοκυπριακή κοινότητα, δεν απομακρύνει τους Τούρκους εποίκους και τα κατοχικά στρατεύματα και δεν αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις βασικές ελευθερίες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις δημοκρατικές αξίες δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή από τους Ελληνοκυπρίους.  Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν ανταποκρίνεται σε αυτές τις προδιαγραφές και ως εκ τούτου πρέπει να εγκαταλειφθεί.

Η Ελληνοκυπριακή κοινότητα πρέπει να προσηλωθεί στην προάσπιση και θωράκιση της Κυπριακής Δημοκρατίας με στρατηγικές περιφερειακές συνεργασίες, την επανατοποθέτηση του Κυπριακού ως προβλήματος εισβολής, κατοχής και εποικισμού, την καταγγελία της Τουρκίας στα διεθνή σώματα, την προώθηση του ενεργειακού της προγράμματος και την  εξυγίανση του πολιτικού της συστήματος. Πρέπει να επαναπροσδιορίσει την αντιμετώπιση των Τουρκοκυπρίων οι οποίοι θα πρέπει να κληθούν να επιλέξουν μεταξύ της Κυπριακής Ευρωπαϊκής ταυτότητάς τους που τους κατοχυρώνει ίσα δικαιώματα με όλους τους ευρωπαίους πολίτες ή της υποτέλειάς τους στην νέο-οθωμανική Τουρκία ως μειονότητα απέναντι στην πλειοψηφία των Τούρκων εποίκων.

Το τέλος της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας

Στις 2 Φεβρουαρίου 2016, οι ηγέτες των 2 κοινοτήτων Νίκος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακκιντζί, σε κοινή συνέντευξή τους στην αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, δήλωσαν ότι η τρέχουσα προσπάθεια πιθανότατα να είναι η τελευταία ευκαιρία για επίτευξη ομοσπονδιακής λύσης στην Κύπρο.

Έκτοτε, την ίδια θέση εξέφρασαν επανειλημμένα ξένοι αξιωματούχοι του ΟΗΕ, των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και οι ηγεσίες των κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ και αρκετοί άλλοι.  Παρόλο που η θέση αυτή τις πλείστες φορές τέθηκε ως απειλή, εν τούτοις εδράστηκε στις ακόλουθες όντως μοναδικές «ευνοϊκές» τρέχουσες συγκυρίες :

• Την βλέψη της Τουρκίας να γίνει ενεργειακός κόμβος και επομένως να ελκύσει την διέλευση των υδρογονανθράκων του Ισραήλ και της Κύπρου μέσα από αυτή.
• Την προοπτική της Τουρκίας να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
• Το θεωρητικό δόγμα Νταβούτογλου για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες.
• Τα υπαρκτά πολλά και μεγάλα προβλήματα της Τουρκίας με τους γείτονές της και την εκτίμηση για επίδειξη καλής θέλησης στο Κυπριακό.
• Την σοβαρή οικονομική κρίση στην Κύπρο η οποία έκαμψε τις αντιστάσεις των Ελληνοκυπρίων.
• Την παρουσία του «διαλλακτικού» Μουσταφά Ακκιντζί στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων.
• Την εκλογή στο ύπατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας του Νίκου Αναστασιάδη, θερμού υποστηρικτή και πρωτεργάτη του σχεδίου Ανάν και εκλεκτού και υποχείριου των Αγγλοαμερικανών.
• Την απόλυτη σύμπλευση των δύο μεγάλων κομμάτων ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ στο Κυπριακό.
• Την εξαιρετικά δεινή θέση της Ελλάδας.

Στις 10 Φεβρουαρίου 2016, σε άρθρο μας με τίτλο «Το κύκνειον άσμα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», καταθέσαμε την άποψη ότι αφενός οι πιο πάνω συγκυρίες δεν ήταν αρκετές για να κάμψουν τον πάγιο στρατηγικό στόχο της Τουρκίας για μόνιμο έλεγχο της Κύπρου και αφετέρου ότι και αυτή η προσπάθεια θα κατέληγε σε αδιέξοδο αφού η προτεκτοροποίηση που επιδιώκει η Τουρκία μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δεν είναι ποτέ δυνατό να γίνει αποδεκτή από τους Ελληνοκυπρίους.  Προβλέψαμε δε ότι μετά την αποτυχία και της τρέχουσας προσπάθειας θα γίνει επιτέλους ευρέως κατανοητή η ακαταλληλότητα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας  ως βάσης λύσης και θα αναζητηθεί εναλλακτική στρατηγική.

Παρόλες τις έντονες προσπάθειες εκ μέρους της κυβέρνησης Αναστασιάδη και των συμπλεόντων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ για συγκάλυψη της όξυνσης της αδιαλλαξίας της Τουρκικής πλευράς, της πλήρους προσάρτησης των κατεχομένων εδαφών στην Τουρκία και της πλήρους υποταγής του Μουσταφά Ακκιντζί στα φιρμάνια του νέο-σουλτάνου Ερντογάν, είναι ξεκάθαρο ότι οι συνομιλίες βρίσκονται εδώ και καιρό στον αναπνευστήρα.  Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης άγεται και φέρεται από τον κατοχικό ηγέτη.  Πλήρως χειραγωγούμενος από τους Αγγλοαμερικανούς εξευτελίζεται αυτοαναιρούμενος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να παρερμηνεύσει τα αδιαμφισβήτητα. Μεθυσμένος από τον εγωισμό, τη δόξα και τις κολακείες των μεντόρων του και δημίων της πατρίδας μας δεν αντιλαμβάνεται ότι σέρνεται προς τον γκρεμό.

Από πλευράς Τουρκίας, το όραμα και η στρατηγική της για την Κύπρο είναι γνωστή και δεδηλωμένη εδώ και 6 δεκαετίες και δεν προβλέπεται να αλλάξει.  Αποσκοπεί στην προσάρτηση και έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.  Χρησιμοποίησε την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως δήθεν αποδεκτή βάση λύσης για να κερδίσει χρόνο, να αποενοχοποιηθεί και να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της κατοχής.  Χρησιμοποιώντας εποικοδομητικές ασάφειες, εκμεταλλεύτηκε την ανικανότητα και αδυναμία της Ελληνοκυπριακής πολιτικής ηγεσίας και μας έσυρε σε οδυνηρές υποχωρήσεις, παράφρονες συμβιβασμούς, ατέρμονες διαδικασίες και αλλεπάλληλα αδιέξοδα. Η εμπειρία των τελευταίων 40 χρόνων συνομιλιών έχει καταδείξει ότι η Τουρκία εκτραχύνεται όταν απέναντί της έχει διαλλακτικούς συνομιλητές.  Είναι αποδεδειγμένο ότι κατά τα τελευταία 8 χρόνια των πλέον διαλλακτικών διακυβερνήσεων Χριστόφια και Αναστασιάδη, η στάση της Τουρκίας σκλήρανε και οι ενέργειες προσάρτησης των κατεχομένων  εδαφών κλιμακώθηκαν όσο ποτέ προηγουμένως.

Η δική μας πολιτική ηγεσία, παραπαίει ζώντας με ψευδαισθήσεις και ευσεβοποθισμούς.  Αρνείται να αποδεχτεί τις πραγματικότητες.  Προσαρμόζει τις θέσεις της στο τι νομίζει ότι θα είναι αποδεκτό από την Τουρκία, και όχι το τι είναι δίκαιο και ορθολογικό.  Λόγω ανικανότητας, εγωισμού και προσωπικών συμφερόντων παραμένει προσκολλημένη στα λάθη των προκατόχων της, τα συντηρεί, τα επαυξάνει και τα διαιωνίζει.  Φοβάται να αναγνωρίσει ότι για 40 ολόκληρα χρόνια οδεύει σε λάθος δρόμο.  Προτάσσει φτηνές και αστείες δικαιολογίες για να μην αλλάξει πορεία.  Δεν έχει Σχέδιο Β . Δεν έχει στρατηγική.  Δεν έχει όραμα.  Έχει αναβαθμίσει το ψευδοκράτος.   Έχει εξευτελίσει το νόμιμο κράτος και το έχει παραδώσει στη διαφθορά.  Το έχει αφήσει έρμαιο μιας κλίκας διεφθαρμένων, χειραγωγούμενων, ξενοκίνητων και ανίκανων ολιγαρχών που το νέμονται ασταμάτητα, αδιάκριτα και αδίστακτα.

Έφτασε η ώρα να συνετιστούμε επιτέλους.  Να ελκύσουμε στην πολιτική τους άξιους, ικανούς και τίμιους και να αναδείξουμε τους αρίστους εξ’ αυτών.  Να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους διεφθαρμένους και να εξοστρακίσουμε πολιτικά τους ψεύτες, τους ανίκανους, τους αρρωστημένους και τους χαραμοφάηδες. Να προασπίσουμε, να ορθοποδήσουμε, να αναβαθμίσουμε και να θωρακίσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία.  Να απαλλαγούμε μια και καλά από την ουτοπική, ρατσιστική, θνησιγενή Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.  Να οραματιστούμε και να σχεδιάσουμε ορθολογικά και στρατηγικά.  Να απαλλαγούμε από τα πάθη μας και να επανεύρουμε τις αξίες μας.  Τότε μόνο θα ελευθερωθούμε.  Τότε μόνο θα απαλλαγούμε οριστικά από την Τουρκία.  Τότε μόνο θα λύσουμε το Κυπριακό πρόβλημα μόνιμα και βιώσιμα.