Για άλλη μία φορά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επέλεξε να οδηγήσει το λαό και το κράτος διά πυρός και σιδήρου. Έκλεισε τα μάτια στις πολλές και μεγάλες παγίδες που έχουν στηθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία από τον εκπρόσωπο του ΟΗΕ και τους Άγγλους. Παρέβλεψε την παραδοσιακή αναξιοπιστία και την πρωτοφανή αδιαλλαξία του καθεστώτος του νεοσουλτάνου Ερντογάν. Υποβάθμισε τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στο σημαντικότατο ενεργειακό πρόγραμμα του κράτους. Αγνόησε την σοβαρότατη διάρρηξη των σχέσεων της Τουρκίας με ολόκληρο σχεδόν το διεθνή παράγοντα. Έσπευσε να εγκλωβίσει την Κυπριακή Δημοκρατία σε ένα νέο γύρο συνομιλιών, υπαναχωρώντας για άλλη μία φορά από τις διακηρυγμένες θέσεις του και αποδεχόμενος ουσιαστικά τις τουρκικές θέσεις σε σοβαρά ουσιαστικά και διαδικαστικά ζητήματα.
Ο Έσπεν Μπαρθ Έιντε δεν άργησε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να κτυπήσει. Ετοίμασε ένα άκρως απαράδεκτο προσχέδιο του «κοινού και συμφωνημένου» εγγράφου, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ ενταφιάζει την Κυπριακή Δημοκρατία και την αφήνει μόνιμα όμηρο της Τουρκίας. Οι πρόνοιες για την «αντικατάσταση» και όχι κατάργηση του συστήματος εγγυήσεων με τη «Συνθήκη Εφαρμογής», την υπογραφή της νέας συνθήκης από την «Ενωμένη Κύπρο» και όχι την Κυπριακή Δημοκρατία και την παραμονή κάποιων τουρκικών στρατευμάτων μετά τη λύση είναι άκρως απαράδεκτες και εκφράζουν ξεκάθαρα τις επιδιώξεις του Έιντε και των Άγγλων για εξυπηρέτηση των πάγιων Τουρκικών θέσεων. Το ενδιαφέρον είναι ότι κατά το ΔΗΣΑΚΕΛ, το προσχέδιο αυτό «κινείται προς την ορθή κατεύθυνση» !!!
Ο Πρόεδρος έχει αντιδράσει στις απαράδεκτες πρόνοιες του εγγράφου, το πως παραμένει άγνωστο κατά την σύνταξη του παρόντος, η ζημιά όμως έχει γίνει. Οι θέσεις που έχουν καταγραφεί στο προσχέδιο, όπως και στο παρελθόν, θα μας καταδιώκουν στο διηνεκές. Σίγουρα, θα επέλθει συμφωνία του εγγράφου, και ως συνήθως αυτή θα προκύψει από την μερική ικανοποίηση των αντιδράσεων των δύο μερών.
Με τα γεγονότα να τρέχουν και να παραμένουν λίγα εικοσιτετράωρα πριν την νέα διάσκεψη, οι πολίτες διερωτώνται. Γιατί, εφόσον ήταν προβλεπόμενη η στάση του Έιντε, ο Πρόεδρος αποδέκτηκε την ετοιμασία «κοινού και συμφωνημένου εγγράφου» από αυτόν; Προς τι η βιασύνη για πραγματοποίηση της νέας διάσκεψης τη στιγμή που δεν υπάρχουν έστω και οι βασικές προϋποθέσεις επιτυχίας ; Τι ανταλλάγματα εισέπραξε ο Πρόεδρος για να ενδώσει σε άλλη μία απαίτηση των Τούρκων για «δύο τραπέζια» και παράλληλη διαπραγμάτευση των εξωτερικών και των εσωτερικών πτυχών ; Πως αποδέχτηκε για δεύτερη φορά την θεσμοθέτηση της πενταμερούς που διαχρονικά αποτελούσε κόκκινο πανί για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ποιος ο λόγος που συναίνεσε στην απομόνωση των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, όταν τρία εκ των τεσσάρων διάκεινται πολύ θετικά υπέρ των θέσεων της Ελληνοκυπριακής πλευράς ;
Στα ερωτήματα δεν μπορούν να υπάρξουν πέραν των τριών ακόλουθων πιθανών απαντήσεων. Είτε ο Νίκος Αναστασιάδης είναι αφελής αναμένοντας το θαύμα της απόλυτης μεταστροφής της στάσης της Τουρκίας. Είτε είναι αιθεροβάμων προσδοκώντας τους Αγγλο-αμερικανούς να εξασκήσουν πίεση στην Τουρκία. Είτε είναι έτοιμος να αποδεχτεί αυτά που με βεβαιότητα θα μας «πιέσουν» οι Αγγλο-αμερικανοί να αποδεχτούμε και ψάχνει αφορμή αναζητώντας άλλο ένα πιστόλι στον κρόταφο.
Ο κανόνας λέγει ότι όποιος παίζει με τη φωτιά καίγεται. Ας ελπίσουμε ο Θεός να βάλει για ακόμη μία φορά το χέρι Του και να προστατέψει το δύσμοιρο αυτό τόπο.
ΑΘΩΣ ΚΟΙΡΑΝΙΔΗΣ 