Η πρόσφατη φαρσοκωμωδία σε σχέση με την επιλογή του Μάικ Σπανού ως υποψηφίου του ΑΚΕΛ στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ο μέσος λογικός άνθρωπος σκέφτεται ότι αυτό που συνέβη είναι ένα εκ των δύο ακόλουθων τινών. Το ούτω καλούμενο κόμμα της «αριστεράς» είτε διακατέχεται από τέτοια επιπολαιότητα που επέλεξε υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές πριν γνωρίσει τις θέσεις του στα ζωτικά θέματα αρχών που το κόμμα υποτίθεται ότι πρεσβεύει, είτε, προέβη στην ενέργεια αυτή εσκεμμένα ώστε να προβληματίσει τους ψηφοφόρους και υποστηρικτές του και να τους οδηγήσει στην αγκαλιά του εκλεκτού αλλά κρυφού «εραστή» του Νίκου Αναστασιάδη.
Μετά την παταγώδη παρουσία του πρώτου ΑΚΕΛικού στο πηδάλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία κόστισε σοβαρά στο κόμμα με καταποντισμό των ποσοστών του, είναι φανερό ότι το ΑΚΕΛ έχει επιλέξει, για το προσεχές μέλλον τουλάχιστον, το ρόλο του αντιπολιτευόμενου στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Η επιλογή αυτή συνεπάγεται τον τακτικό ελιγμό για μυστική στήριξη του λιγότερο επικίνδυνου γι’ αυτό υποψηφίου και ταυτόχρονη πολεμική του υποψηφίου του ούτω καλούμενου «ενδιάμεσου χώρου» ο οποίος αποτελεί την μέγιστη απειλή για απώλεια ψήφων.
Ο Νίκος Αναστασιάδης αποτελεί αναμφίβολα την λιγότερο επικίνδυνη υποψηφιότητα για το ΑΚΕΛ. Στο Κυπριακό πρόβλημα, οι θέσεις τους είναι ταυτόσημες και οι από καιρού εις καιρόν διαφωνίες τους είναι για το θεαθήναι και μόνον. Στην εσωτερική διακυβέρνηση, ανήκουν στην ίδια «κλίκα» του ολιγαρχικού διεφθαρμένου κομματικού κατεστημένου που νέμεται την εξουσία και τον δημόσιο πλούτο για δεκαετίες και αλληλοκαλύπτονται. Ιδεολογικά, αμφότεροι είναι υποταγμένοι στην νέο-ταξική διεθνή ολιγαρχία την οποία υπηρετούν από διαφορετικές θέσεις μεταμφιεσμένοι με παραδοσιακούς μανδύες διαφορετικών χρωμάτων.
Ο υποψήφιος του «ενδιάμεσου χώρου» είναι δυνητικά πιο επικίνδυνος, άσχετα αν στο παρόν στάδιο ο χώρος αυτός παραπαίει διχασμένος σε υποψηφιότητες και κατασυγχυσμένος σε θέσεις αρχών. Με κάποια από τα κόμματα του χώρου αυτού να αποκηρύττουν την Δι-κοινοτική Δι-ζωνική Ομοσπονδία και κάποια άλλα να αντιμάχονται, έστω και φραστικά, τη διαφθορά και το ολιγαρχικό κατεστημένο, η προοπτική εκλογής Προέδρου από το χώρο αυτό φαντάζει επικίνδυνη στο ΑΚΕΛ.
Τα συμφέροντα των ισχυρών της γης στην περιοχή μας περιστρέφονται γύρω από τον επανασχεδιασμό του πολιτικού χάρτη και την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων. Ο Αγγλοαμερικανικός παράγοντας, ο οποίος έχει το πάνω χέρι στην περιοχή, επιθυμεί διακαώς την παρουσία στο πηδάλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας ενός ελεγχόμενου και υποταγμένου σε αυτόν προσώπου. Δεν θέλει εκπλήξεις και ανακατατάξεις. Επιθυμεί σταθερότητα και προβλεψιμότητα. Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει δοκιμαστεί και πέτυχε άριστα στο ρόλο αυτό. Δεν δίστασε ακόμη και να υποτάξει το κράτος και το λαό στις καταστροφικές, παράνομες, παράτυπες και κακόβουλες αποφάσεις του Eurogroup. Δεν δειλίασε να αθετήσει πολλάκις τις δεσμεύσεις του έναντι του λαού, του εθνικού συμβουλίου και των συνεργατών του προκειμένου να εκτελέσει τις διαταγές των διεθνών μεντόρων και καθοδηγητών του.
Όπως και στο παρελθόν, έτσι και τώρα οι αποφάσεις θα ληφθούν από το λαό και μόνο. Με την πάροδο του χρόνου, ο κυπριακός λαός επιδεικνύει αυξημένη πολιτική ωριμότητα η οποία τον θέτει αντιμέτωπο ακόμη και με τις ηγεσίες των κομμάτων που παραδοσιακά υποστηρίζει. Η κομματική βάση του ΑΚΕΛ δεν διαφέρει. Φαίνεται να αντιλαμβάνεται σιγά-σιγά το ρόλο που διαδραματίζει η ηγεσία του κόμματος και ενεργεί ανάλογα. Η εξέλιξη αυτή προσφέρει στον τόπο ελπίδα. Ελπίδα για αλλαγή, απελευθέρωση, δικαιοσύνη και ευημερία.
ΑΘΩΣ ΚΟΙΡΑΝΙΔΗΣ 